ماه هفتم | روزبیست و ششم

 بامداد


به ایمان ابراهیم چون خوانده شد، اطاعت نمود و بیرون رفت به سمت آن مکانی که میبایست به میراث یابد.

     میراث ما را برای ما خواهد برگُزید – او را احاطه کرده، منظور داشت و او را مثل مردُمکِ چشمِ خود محافظت نمود. مثل عقابی که آشیانۀ خود را حرکت دهد و بچه های خود را فرو گیرد و بالهای خود را پهن کرده آنها را بردارد و آنها را بر پرهای خود ببَرَد؛ همچنین خداوند تنها او را رهبری نمود و هیچ خدای بیگانه با وی نبود.

     من یهُوّه خدای تو هستم و تو را تعلیم میدهم تا سود ببری و تو را به راهی که باید بروی هدایت مینمایم – کیست که مثل او تعلیم بدهد!

     به ایمان رفتار می کنیم؛ نه به دیدار – در اینجا شهری باقی نداریم بلکه آینده را طالب هستیم.

     ای محبوبان، استدعا دارم که چون غریبان و بیگانگان، از شهوات جسمی که با نفس در نزاع هستند اجتناب نمائید – برخیزید و بروید زیرا که این آرامگاه شما نیست چونکه نجس شده است. شما را به هلاکت سخت هلاک خواهد ساخت. 

عبرانیان 11: 8 ؛ مزمور 47: 4 ؛ تثنیه 32: 10-12 ؛ اشعیا 48: 17 ؛ ایوب 36: 22 ؛ دوم قرنتیان 5: 7 ؛ عبرانیان 13: 14 ؛ اول پطرس 2: 11 ؛ میکا 2: 10

شامگاه


ذکر قُدّوسیتِ او را حمد گوئید.

     آسمانها در نظرش پاک نیست. پس، از طریق اولی انسانِ مکروه و فاسد که شرارت را مثل آب می نوشد – ستارگان در نظر او پاک نیستند. پس چند مرتبه زیاده، انسان … که مِثلِ کِرم می باشد.

     کیست مانند تو، ای خداوند، در میان خدایان؟ کیست مانند تو جلیل در قُدّوسیت؟ – قُدوس، قُدوس، قُدوس؛ یهُوّه صبایوت.

     مِثل آن قُدّوس، که شما را خوانده است، خودِ شما نیز در هر سیرت مُقدّس باشید. زیرا مکتوب است: مُقدّس باشید زیرا که من قُدّوسم – شریکِ قَدوسیتِ او.

     هیکلِ خدا مُقدّس است و شما آن هستید – شما چطور مردُمان باید باشید؟ در هر سیرتِ مقدس و دینداری.

     هیچ سخنِ بد از دهان شما بیرون نیاید بلکه آنچه به حسب حاجت و برای بنا نیکو باشد … و روح قُدّوسِ خدا را، که به او تا روزِ رستگاری مختوم شده اید، محزون مسازید.

مزمور 12:97 ؛ ایوب 15: 15-16 ؛ ایوب 25: 5-6 ؛ خروج 11:15 ؛ اشعیا 3:6 ؛ اول پطرس 1: 15-16 ؛ عبرانیان 10:12 ؛ اول قرنتیان 17:3 ؛ دوم پطرس 11:3 ؛ افسسیان 4: 29-30