بامداد

چون سپاهیِ نیکوی مسیحِ عیسی در تحمّلِ زحمات شریک باش.

     اینک من او را برای طوایف شاهد گردانیدم؛ رئیس و حاکم طوایف.

     او را که به خاطرِ وی همه و از وی همه چیز می باشد چون فرزندان بسیار وارد جلال می گرداند شایسته بود که رئیسِ نجات ایشان را به دردها کامل گرداند – با مُصیبت های بسیار می باید داخل ملکوت خدا گردیم – ما را کُشتی گرفتن با خون و جسم نیست بلکه با ریاستها و قدرتها و جهاندارانِ این ظلمت و با فوجهای روحانیِ شرارت در جایهای آسمانی. لهذا اسلحۀ تام خدا را بردارید – به قانون جسمی جنگ نمی نمائیم. زیرا اسلحۀ جنگ ما جسمانی نیست بلکه نزد خدا قادر است برای انهدام قلعه ها.

     خدای همۀ فیضها که ما را به جلالِ ابدی خود در عیسی مسیح خوانده است، شما را بعد از کشیدن زحمتی قلیل، کامل و استوار و توانا خواهد ساخت.

دوم تیموتاؤس 3:2 ؛ اشعیا 4:55 ؛ عبرانیان 10:2 ؛ اعمال رسولان 22:14 ؛ افسسیان 6: 12-13 ؛ دوم قرنتیان 10: 3-4 ؛ اول پطرس 5: 10

شامگاه

یگانگی روح

     یک جسد هست و یک روح

     به وسیلۀ او هر دو نزد پدر در یک روح دُخول داریم. پس، از این به بعد غریب و اجنبی نیستید بلکه هموطنِ مُقدّسین هستید و از اهلِ خانۀ خدا. و بر بُنیادِ رسولان و انبیا بنا شده اید که خودِ عیسیِ مسیح سنگِ زاویه است. که در وی تمامیِ عمارت با هم مُرتّب شده، به هیکلِ مُقدّس در خداوند نمو می کند. و در وِی، شما نیز با هم بنا کرده می شوید تا در روح مسکنِ خدا شوید.

     اینک چه خوش و چه دلپسند است که برادران به یکدلی با هم ساکن شوند. مِثلِ روغنِ نیکو بر سر است که به ریش فرو می آید یعنی به ریشِ هارون که به دامنِ ردایش فرود می آید.

     چون نفسهای خود را به اطاعتِ راستی طاهر ساخته اید تا محبتِ برادرانۀ بی ریا داشته باشید، پس یکدیگر را از دل به شدّت محبت بنمائید.

افسسیان 3:4 ؛ افسسیان 4:4 ؛ افسسیان 2: 18-22 ؛ مزمور 133: 1-2 ؛ اول پطرس 22:1