بامداد

     من از پدر سوال می کنم و تسلّی دهنده ای دیگر به شما عطا خواهد کرد … یعنی روح راستی.

     رفتن من برای شما مفید است، زیرا اگر نروم تسلّی دهنده نزد شما نخواهد آمد. اما اگر بروم او را نزد شما می فرستم.

     همان روح بر روحهای ما شهادت می دهد که فرزندان خدا هستیم – از آن رو که روحِ بندگی را نیافته اید تا باز ترسان شوید بلکه روح پسر خواندگی را یافته اید که به آن ابّا یعنی ای پدر ندا می کنیم – روح نیز ضعف ما را مَدَد می کند، زیرا که آنچه دعا کنیم به طوری که می باید نمی دانیم، لکن خود روح برای ما شفاعت می کند به ناله هائی که نمی شود بیان کرد.

     خدای امید، شما را از کمالِ خوشی و سلامتی در ایمان پُر سازد تا به قوّت روح القدس در اُمید افزوده گردید – امید باعث شرمساری نمی شود زیرا که محبت خدا در دلهای ما به روح القدس که به ما عطا شد ریخته شده است.

     از این می دانیم که در وی ساکنیم و او در ما زیرا که از روح خود به ما داده است.

یوحنا 4: 16-17 ؛ یوحنا 7:16 ؛ رومیان 16:8 ؛ رومیان 15:8 ؛ رومیان 26:8 ؛ رومیان 13:15 ؛ رومیان 5:5  ؛ اول یوحنا 13:4

شامگاه

     برای تو راحت نجویم تا برایت نیکو باشد؟

     برای قومِ خدا آرامی باقی می ماند – قومِ من در مسکنِ سلامتی و در مساکنِ مطمئن و در منزلهای آرامی ساکن خواهند شد – در آنجا شریران از شورش باز می ایستند و در آنجا خستگان می آرامند تا از زحماتِ خود آرامی یابند.

     جائی که آن پیشرو برای ما داخل شد. یعنی عیسی که بر رُتبۀ ملکیصدق رئیس کهنه گردید تا ابدالآباد.

     بیائید نزد من ای تمامی زحمت کشان و گران باران و من شما را آرامی خواهم بخشید. یوغِ مرا بر خود گیرید و از من تعلیم یابید زیرا که حلیم و افتاده دل می باشم و در نفوس خود آرامی خواهید یافت. زیرا یوغِ من خفیف است و بارِ من سبک – به انابت و آرامی نجات می یافتید و قوّتِ شما از راحت و اعتماد می بود.

     خداوند شبان من است. محتاج به هیچ چیز نخواهم بود. در مرتعهای سبز مرا می خواباند و نزد آبهای راحت مرا رهبری می کند.

روت 1:3 ؛ عبرانیان 9:4 ؛ اشعیا 18:32 ؛ ایوب 17:3 ؛ مکاشفه 13:14 ؛ عبرانیان 20:6 ؛ متی 11: 28-30 ؛ اشعیا 15:30 ؛ مزمور 23: 1-2