بامداد

در هر چیز با صلوات و دعا با شکرگزاری مسئولات خود را به خدا عرض کنید.

     خداوند را محبت می نمایم زیرا که آواز من و تضّرُع مرا شنیده است. زیرا که گوش خود را به من فرا داشته است، پس مدت حیات خود، او را خواهم خواند.

     چون عبادت کنید، مانند امّت ها تکرار باطل مکنید زیرا ایشان گمان می برند که به سبب زیاد گفتن مستجاب می شوند – روح … ضعف ما را مدد می کند، زیرا که آنچه دعا کنیم به طوری که می باید نمی دانیم، لکن خود روح برای ما شفاعت می کند به ناله هائی که نمی شود بیان کرد.

     آرزوی این دارم که مردان، دست های مقدّس را بدون غیظ و جدال برافراخته، در هر جا دعا کنند – با دعا و التماس تمام در هر وقت در روح دعا کنید و برای همین به اصرار و التماسِ تمام به جهت همۀ مُقدّسین بیدار باشید.

     هر گاه دو نفر از شما در زمین در بارۀ هر چه که بخواهند متّفق شوند، هرآینه از جانبِ پدرِ من که در آسمان است برای ایشان کرده خواهد شد.

فیلیپیان 6:4 ؛ مزمور 116: 1-2 ؛ متی 7:6 ؛ رومیان 26:8 ؛ اول تیموتاؤس 8:2 ؛ افسسیان 18:6 ؛ متی 19:18

شامگاه

     ای خداوند، جمیع کارهای تو، تو را حمد گویند و مُقدّسانِ تو، تو را متبارک می خوانند.

     ای جانِ من، خداوند را متبارک بخوان و هر چه در درون من است نامِ قدوسِ او را متبارک خواند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان و جمیع احسانهای او را فراموش مکن – خداوند را در هر وقت متبارک خواهم گفت. تسبیح او دائماً بر زبان من خواهد بود – تمامی روز تو را می خوانم و نام تو را حمد می گویم تا ابدالآباد.

     رحمتِ تو از حیات نیکوتر است. پس لبهای من تو را تسبیح خواهد خواند. از این رو تا زنده هستم تو را متبارک خواهم خواند و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت. جان من سیر خواهد شد چنانکه از مغز و پیه و زبان من به لبهای شادمانی تو را حمد خواهد گفت.

     جانِ من خداوند را تمجید می کند و روحِ من به رهانندۀ من خدا به وجد آمد.

     ای خداوند، مستحقی که جلال و اکرام و قوت را بیابی زیرا که تو همۀ موجودات را آفریده ای و محض ارادۀ تو بودند و آفریده شدند.

مزمور 10:145 ؛ مزمور 103: 1-2 ؛ مزمور 1:34 ؛ مزمور 2:145 ؛ مزمور 63: 3-5 ؛ لوقا 1: 46-47 ؛ مکاشفه 11:4