بامداد

     همچنان شما نیز چون به هر چیزی که مأمور شده اید عمل کردید، گوئید که غلامانِ بی منفعت هستیم.

     جای فخر کجا است؟ برداشته شده است! به کدام شریعت؟ آیا به شریعتِ اعمال؟ نی، بلکه به شریعتِ ایمان – چه چیز داری که نیافتی؟ پس چون یافتی، چرا فخر می کنی که گویا نیافتی؟ – محضِ فیض نجات یافته اید، به وسیلۀ ایمان و این از شما نیست بلکه بخشش خداست، و نه از اعمال تا هیچکس فخر نکند. زیرا که صنعتِ او هستیم، آفریده شده در مسیح عیسی برای کارهای نیکو که خدا قبل مُهیا نمود تا در آنها سلوک نمائیم.

     به فیضِ خدا آنچه هستم هستم و فیض او که بر من بود باطل نگشت، بلکه بیش از همۀ ایشان مشقت کشیدم، اما نه من بلکه فیضِ خدا که با من بود – زیرا که از او و به او و تا او همه چیز است … از آنِ تو است و ار دست تو به تو داده ایم.

     بر بندۀ خود به محاکمه بر میا. زیرا زنده ای نیست که به حضور تو عادل شمُرده شود.

لوقا 10:17 ؛ رومیان 27:3 ؛ اول قرنتیان 7:4 ؛ افسسیان 2: 8-10 ؛ اول قرنتیان 10:15 ؛ رومیان 36:11 ؛ اول تواریخ 14:29 ؛ مزمور 2:143

شامگاه

جبلّتِ ما را می داند و یاد می دارد که ما خاک هستیم.

     خداوند خدا پس آدم را از خاکِ زمین بسرشت و در بینیِ وی روحِ حیات دمید، و آدم نفسِ زنده شد.

     تو را حمد خواهم گفت زیرا که به طور مَهیب و عجیب ساخته شده ام. کارهای تو عجیب است و جانِ من این را نیکو می داند. استخوانهایم از تو پنهان نبود وقتی که در نهان ساخته می شدم … چشمان تو جنینِ مرا دیده است و در دفترِ تو همۀ اعضای من نوشته شده، در روزهائی که ساخته می شد، وقتی که یکی از آنها وجود نداشت.

     آیا جمیع ما را یک پدر نیست و آیا یک خدا ما را نیافریده است؟ – در او زندگی و حرکت و وجود داریم – چنانکه پدر بر فرزندان خود رئوف است، همچنان خداوند بر ترسندگان خود رأفت می نماید.

     او به حسب رحمانیتش گناهِ ایشان را عفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارها غضبِ خود را برگردانیده، تمامی خشمِ خویش را برنینگیخت. و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می رود و بر نمی گردد.

مزمور 103: 14 ؛ پیدایش 7:2 ؛ مزمور 139: 14-16 ؛ ملاکی 10:2 ؛ اعمال رسولان 28:17 ؛ مزمور 13:103 ؛ مزمور 78: 38-39