بامداد

     در ساعت برخاسته، به سوی پدرِ خود متوجه شد. اما هنوز دور بود که پدرش او را دیده، ترّحُم نمود و دوان دوان آمده، او را در آغوش خود کشیده، بوسید.

     خداوند رحمان و کریم است؛ دیرغضب و بسیار رحیم. تا به ابد محاکمه نخواهد نمود و خشم را همیشه نگاه نخواهد داشت. با ما موافق گناهان ما عمل ننموده، و به ما به حسبِ خطایای ما جزا نداده است. زیرا آنقدر که آسمان از زمین بلندتر است، به همان قدر رحمتِ او بر ترسندگانش عظیم است. به اندازه ای که مشرق از مغرب دور است، به همان اندازه گناهانِ ما را از ما دور کرده است. چنانکه پدر بر فرزندانِ خود رئوف است، همچنان خداوند بر ترسندگان خود رأفت می نماید.

     روحِ پسر خواندگی را یافته اید که به آن اَبّا یعنی ای پدر ندا می کنیم. همان روح بر روحهای ما شهادت می دهد که فرزندان خدا هستیم – شما که در آن وقت دور بودید، به خونِ مسیح نزدیک شده اید … پس، از این به بعد غریب و اجنبی نیستید بلکه هموطنِ مُقدّسین هستید و از اهلِ خانۀ خدا.

لوقا 20:15 ؛ مزمور 103: 8-13 ؛ رومیان 8: 15-16 ؛ افسسیان 2: 13 و 19

شامگاه

الحال همه چیز را نو می سازم.

     اگر کسی از سرِ نو مولود نشود، ملکوت خدا را نمی تواند دید – اگر کسی در مسیح باشد، خلقتِ تازه ایست. چیزهای کُهنه در گذشت؛ اینک همه چیز تازه شده است.

     دلِ تازه به شما خواهم داد و روحِ تازه در اندرون شما خواهم نهاد و دلِ سنگی را از جسدِ شما دور کرده، دلِ گوشتین به شما خواهم داد – از خمیر مایۀ کهنه پاک سازید تا فطیرِ تازه باشید – انسانیتِ تازه را که به صورتِ خدا در عدالت و قدوسیتِ حقیقی آفریده شده است بپوشید.

     تو به اسم جدیدی که دهان خداوند آن را قرار می دهد، مُسمّی خواهی شد.

     اینک من آسمانی جدید و زمینی جدید خواهم آفرید و چیزهای پیشین به یاد نخواهد آمد و به خاطر نخواهد گذشت.

     چون جمیع اینها مُتفرّق خواهند گردید، شما چطور مردمان باید باشید؟ در هر سیرت مقدس و دینداری.

مکاشفه 5:21 ؛ یوحنا 3:3 ؛ دوم قرنتیان 17:5 ؛ حزقیال 26:26 ؛ اول قرنتیان 7:5 ؛ افسسیان 24:4 ؛ اشعیا 2:62 ؛ اشعیا 17:65 ؛ دوم پطرس 11:3