بامداد

به او اعمال، سنجیده می شود.

            آنچه نزد انسان مرغوب است، نزد خدا مکروه است – خداوند مثل انسان نمی نگرد، زیرا که انسان به ظاهر می نگرد و خداوند به دل می نگرد – خود را فریب مدهید، خدا را استهزا نمی توان کرد. زیرا که آنچه آدمی بکارد، همان را درو خواهد کرد. زیرا هر که برای جسمِ خود کارَد، از جسم فساد را درو کند و هر که برای روح کارَد، از روح حیات جاودانی خواهد دروید.

            شخص را چه سود دارد که تمام دنیا را بِبَرَد و جان خود را ببازد؟ یا اینکه آدمی چه چیز را فدای جان خود خواهد ساخت؟ – آنچه مرا سود می بود، آن را به خاطرِ مسیح زیان دانستم.

            اینک به راستیِ در قلب راغب هستی – دلِ مرا آزموده ای، شبانگاه از آن تفقُّد کرده ای. مرا قال گذاشته ای و هیچ نیافته ای.

دانیال 27:5 ؛ اول سموئیل 3:2 ؛ لوقا 15:16 ؛ اول سموئیل 7:16 ؛ غلاطیان 6: 7-8 ؛ متی 26:16 ؛ فیلیپیان 7:3 ؛ مزمور 6:51 ؛ مزمور 3:17

شامگاه

مسیح نوبر است.

            اگر دانۀ گندم که در زمین می اُفتد نمیرد، تنها ماند. لیکن اگر بمیرد، ثمرِ بسیار آوَرَد – چون نوبر مُقدّس است، همچنان خمیره. و هرگاه ریشه مُقدّس است، همچنان شاخه ها – مسیح از مُردگان برخاسته و نوبرِ خوابیدگان شده است – اگر بر مِثالِ مُوتِ او متحد گشتیم، هر آینه در قیامتِ وی نیز چنین خواهیم شد – نجات دهنده یعنی عیسی مسیح … که شکلِ جسدِ ذلیلِ ما را تبدیل خواهد نمود تا به صورتِ جسدِ مجیدِ او مُصوّر شود، بر حسبِ عملِ قوتِ خود که همه چیز را مطیعِ خود بگرداند.

            نخست زاده از مُردگان – اگر روحِ او که عیسی را از مُردگان برخیزانید در شما ساکن باشد، او که مسیح را از مُردگان برخیزانید، بدنهای فانی شما را نیز زنده خواهد ساخت به روحِ خود که در شما ساکن است.

            من قیامت و حیات هستم. هر که به من ایمان آوَرَد، اگر مُرده باشد، زنده گردد.

اول قرنتیان 23:15 ؛ یوحنا 24:12 ؛ رومیان 16:11 ؛ اول قرنتیان 20:15 ؛ رومیان 5:6 ؛ فیلیپیان 3: 20-21 ؛ کولسیان 18:1 ؛ رومیان 11:8 ؛ یوحنا 25:11