بامداد

            همشکل این جهان مشوید، بلکه به تازگیِ ذهنِ خود صورتِ خود را تبدیل دهید.

            آیا نمی دانید که دوستیِ دنیا، دشمنی خداست؟ پس هر که می خواهد دوستِ دنیا باشد، دشمنِ خدا گردد.

            عدالت را با گناه چه رفاقت و نور را با ظلمت چه شراکت است؟ و مسیح را با بلیعال چه مناسب و مُؤمن را با کافر چه نصیب است؟ و هیکل خدا را با بُتها چه موافقت؟ زیرا شما هیکلِ خدای حیّ می باشید – دنیا را و آنچه در دنیاست دوست مدارید زیرا اگر کسی دنیا را دوست دارد، محبتِ پدر در وی نیست … دنیا و شهوات آن در گذر است لکن کسی که به ارادۀ خدا عمل می کند، تا به ابد باقی می ماند.

            در آنها قبل، رفتار می کردید بر حسبِ دورۀ این جهان، بر وفق رئیس قدرت هوا یعنی آن روحی که الحال در فرزندان معصیت عمل می کند – شما مسیح را به اینطور نیاموخته اید. هرگاه او را شنیده اید … که راستی در عیسی است.

رومیان 2:12 ؛ یعقوب 4:4 ؛ دوم قرنتیان 6: 14-16 ؛ اول یوحنا 2: 15 و 17 ؛ افسسیان 2:2 ؛ افسسیان 4: 20-21

شامگاه

            انسان برای عملِ خود بیرون می آید و به جهتِ شغلِ خویش تا شامگاه.

            به عَرَقِ پیشانیت نان خواهی خورد تا حینی که به خاک راجع گردی – به شما امر فرمودیم که اگر کسی خواهد کار نکند، خوراک هم نخورد – حریص باشید در اینکه آرام شوید و به کارهای خود مشغول شده، به دستهای خویش کسب نمائید.

            هر چه دستت به جهت عمل نمودن بیابد، همان را با توانائی خود به عمل آور چونکه در عالَمِ اموات که به آن می روی نه کار و نه تدبیر و نه عِلم و نه حکمت است – شب می آید که در آن هیچکس نمی تواند کاری کُنَد.

            از نیکوکاری خسته نشویم زیرا که در موسمِ آن درو خواهیم کرد اگر ملول نشویم – پیوسته در عملِ خداوند بیفزائید، چون می دانید که زحمتِ شما در خداوند باطل نیست.

            برای قومِ خدا آرامیِ سَبَّت باقی می ماند – ایشان را با ما که متحمّلِ سختی و حرارتِ روز گردیده ایم مساوی ساخته ای – راحت همین است. پس خسته شدگان را مُسترح سازید و آرامی همین است.

مزمور 23:104 ؛ پیدایش 19:3 ؛ دوم تسالونیکیان 10:3 ؛ اول تسالونیکیان 11:4 ؛ جامعه 10:9 ؛ یوحنا 4:9 ؛ غلاطیان 9:6 ؛ اول قرنتیان 58:15 ؛ عبرانیان 9:4 ؛ متی 12:20 ؛ اشعیا 12:28