بامداد

محبتِ ازلی تو را دوست داشتم. از این جهت تو را به رحمت جذب نمودم.

            ای برادران، و ای عزیزانِ خداوند، میباید ما همیشه برای شما خدا را شُکر نمائیم که از ابتدا خدا شما را برگُزید برای نجات به تقدیس روح و ایمانِ به راستی. و برای آن شما را دعوت کرد به وسیلۀ بشارتِ ما برای تحصیلِ جلالِ خداوندِ ما عیسی مسیح – که ما را نجات داد و به دعوتِ مُقدّس خواند. نه به حسب اعمالِ ما، بلکه بر حسبِ ارادۀ خود و آن فیضی که قبل از قدیم الایام در مسیح عیسی به ما عطا شد – چشمان تو جَنینِ مرا دیده است و در دفترِ تو همۀ اعضای من نوشته شده؛ در روزهائی که ساخته میشد؛ وقتی که یکی از آنها وجود نداشت.

            خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسرِ یگانۀ خود را داد تا هر که بر او ایمان آوَرَد، هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.

            محبت در همین است نه آنکه ما خدا را محبت نمودیم بلکه اینکه او ما را محبت نمود و پسرِ خود را فرستاد تا کفّارۀ گناهانِ ما شود.

ارمیا 3:31 ؛ دوم تسالونیکیان 2: 13-14 ؛ دوم تیموتاؤس 9:1 ؛ مزمور 16:139 ؛ یوحنا 16:3 ؛ اول یوحنا 10:4

شامگاه

من آفریدم و من برخواهم داشت.

            خداوند که آفرینندۀ تو، ای یعقوب، و صانعِ تو، ای اسرائیل، است چنین می گوید: مترس، زیرا که من تو را فدیه دادم و تو را به اسمت خواندم. پس، تو از آنِ من هستی. چون از آبها بگذری، من با تو خواهم بود و چون از نهرها (عبور نمائی)، تو را فرو نخواهند گرفت – تا به پیریِ شما من همان هستم و تا به شیخوخیّت من شما را خواهم برداشت.

            مثل عقابی که آشیانۀ خود را حرکت دهد و بچّه های خود را فرو گیرد و بالهای خود را پهن کرده، آنها را بردارد و آنها را بر پرهای خود بِبَرَد، همچنین خداوند تنها او را رهبری نمود – در جمیعِ ایّامِ قدیم، مُتحملِ ایشان شده، ایشان را برداشت.

            عیسی مسیح دیروز و امروز و تا ابدالآباد همان است – یقین می دانم که … نه بلندی و نه پستی و نه هیچ مخلوق دیگر قدرت خواهد داشت که ما را از محبت خدا که در خداوندِ ما مسیحِ عیسی است جدا سازد.

            آیا زن بچۀ شیرخوارۀ خود را فراموش کرده، بر پسرِ رحمِ خویش ترّحُم ننماید؟ اینان فراموش می کنند، اما من تو را فراموش نخواهم نمود.

اشعیا 4:46 ؛ اشعیا 43: 1-2 ؛ اشعیا 4:46 ؛ تثنیه 32: 11-12 ؛ اشعیا 9:63 ؛ عبرانیان 8:13 ؛ رومیان 8: 38-39 ؛ اشعیا 15:49