بامداد

خداوند تا به ابد او را ترک نخواهد نمود. زیرا اگر چه کسی را محزون سازد، لیکن بر حسبِ کثرتِ رأفتِ خود، رحمت خواهد فرمود.

            خداوند میگوید: … مترس زیرا که من با تو هستم … تو را بالکُل هلاک نخواهم ساخت بلکه تو را به انصاف تأدیب خواهم نمود – تو را به اندک لحظه ای ترک کردم، اما به رحمتهای عظیم، تو را جمع خواهم نمود. و خداوند ولّیِ تو میگوید: به جوششِ غضبی، خود را از تو برای لحظه ای پوشانیدم، اما به احسانِ جاودانی بر تو رحمت خواهم فرمود – هر آینه کوهها زایل خواهد شد و تلّ ها متحرک خواهد گردید لیکن احسانِ من از تو زایل نخواهد شد و عهدِ سلامتی من متحرک نخواهد گردید. خداوند که بر تو رحمت می کند این را می گوید. ای رنجانیده و مضطرب شده که تسلی نیافته ای، اینک من سنگهای تو را در سنگِ سُرمه نصب خواهم کرد و بنیادِ تو را در یاقوتِ زرد خواهم نهاد.

            غضبِ خداوند را متحمل خواهم شد زیرا به او گناه ورزیده ام تا او دعویِ مرا فیصل کند و داوریِ مرا بجا آورد. پس، مرا به روشنائی بیرون خواهد آورد و عدالتِ او را مشاهده خواهم نمود.

مراثی ارمیا 3: 31-32 ؛ ارمیا 28:46 ؛ اشعیا 54: 7-8 و 10-11 ؛ میکا 9:7

شامگاه

خدا ناتوانانِ عالم را برگزید تا توانایان را رُسوا سازد.

            چون بنی اسرائیل نزد خداوند فریاد برآوردند، خداوند برای ایشان نجات دهنده ای یعنی ایهود … که مَردِ چپ دستی بود، برپا داشت … و بعد از او شَمجَر … بود که ششصد نفر از فلسطینیان را با چوب گاو رانی کُشت، و او نیز اسرائیل را نجات داد.

            آنگاه یهُوهّ بر وی (جدعون) نظر کرده گفت: به این قوت خود برو … آیا من تو را نفرستادم؟ او در جواب وی گفت: آه ای خداوند، چگونه اسرائیل را رهائی دهم؟ اینک خاندانِ من در مَنَّسی ذلیل تر از همه است و من در خانۀ پدرم کوچکترین هستم.

            خداوند به جدعون گفت: قومی که با تو هستند زیاده از آنند … مبادا اسرائیل بر من فخر نموده، بگویند که دستِ ما، ما را نجات داد.

            نه به قدرت و نه به قُوت؛ بلکه به روحِ من. قول یهُوّه صبایوت این است – ای برادرانِ من، … در توانائیِ قُوتِ او زورآور شوید.

اول قرنتیان 27:1 ؛ داوران 3: 15 و 31 ؛ داوران 6: 14-15 ؛ داوران 2:7 ؛ زکریا 6:4 ؛ افسسیان 10:6