بامداد

برای یکدیگر دعا کنید تا شفا یابید.

            ابراهیم در جواب گفت: اینک من که خاک و خاکستر هستم جرأت کردم که به خداوند سخن گویم. شاید از آن پنجاه عادل پنج کم باشد. آیا تمام شهر را به سبب پنج هلاک خواهی کرد؟ گفت: اگر چهل و پنج در آنجا یابم، آنرا هلاک نکنم.

            ای پدر، اینها را بیامرز زیرا که نمی دانند چه میکنند – به هر که به شما فُحش دهد و جفا رساند دُعای خیر کُنید.

            من به جهت اینها سؤال میکنم و برای جهان سؤال نمیکنم بلکه از برای کسانی که به من داده ای زیرا که از آنِ تو می باشند … و نه برای اینها فقط سؤال میکنم بلکه برای آنها نیز که به وسیلۀ کلامِ ایشان به من ایمان خواهند آورد – بارهای سنگینِ یکدیگر را متحمل شوید و بدین نوع شریعتِ مسیح را بجا آرید.

            دعای مَردِ عادل در عمل قوّتِ بسیار دارد. الیاس مَردی بود صاحب حوّاس مثل ما و به تمامیِ دل دعا کرد که باران نبارد و تا مدت سه سال و شش ماه نبارید.

یعقوب 16:5 ؛ پیدایش 18: 27-28 ؛ لوقا 23 :34 ؛ متی 5 :44 ؛ یوحنا 17: 9 و 20 ؛ غلاطیان 2:6 ؛ یعقوب 5: 16-17

شامگاه

انسان، ایّامِ او مِثلِ گیاه است. مِثلِ گُلِ صحرا همچنان می شکُفد. زیرا که باد بر آن میوزد و نابود می گردد و مکانش دیگر آن را نمی شناسد.

            ما را تعلیم ده تا ایّامِ خود را بشماریم؛ تا دل خردمندی را حاصل نمائیم – شخص را چه سود دارد هر گاه تمام دنیا را بِبَرَد و نَفسِ خود را ببازد؟

            تمامی بشر گیاه است … گیاه خشک و گلش پژمُرده می شود … لیکن کلام خدای ما تا ابدالآباد استوار خواهد ماند – دنیا و شهوات آن در گذر است. لکن کسی که به ارادۀ خدا عمل می کند تا به ابد باقی می ماند.

            الحال زمانِ مقبول است … الآن روزِ نجات است – استعمال کنندگانِ این جهان مثل استعمال کنندگان نباشند زیرا که صورتِ این جهان درگذر است.

            ملاحظۀ یکدیگر را بنمائیم تا به محبت و اعمال نیکو ترغیب نمائیم. و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است. بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازه ای که می بینید که آن روز نزدیک می شود.

مزمور 103: 15-16 ؛ مزمور 12:90 ؛ مرقس 36:8 ؛ اشعیا 40: 7-8 ؛ اول یوحنا 17:2 ؛ دوم قرنتیان 2:6 ؛ اول قرنتیان 31:7 ؛ عبرانیان 10: 24-25