بامداد

عیسی … گفت: تمام شد. و سر خود را پائین آورده، جان بداد.

            پیشوا و کامل کنندۀ ایمان … من بر روی زمین تو را جلال دادم و کاری را که به من سپُردی تا بکنم به کمال رسانیدم – به این اراده مُقدّس شده ایم؛ به قربانیِ جسدِ عیسی مسیح یک مرتبه فقط. و هر کاهن هر روزه به خدمت مشغول بوده می ایستد و همان قربانیها را مکرراً می گذراند که هرگز رفعِ گناهان را نمی تواند کرد. لکن او، چون یک قربانی برای گناهان گذرانید، به دست راست خدا بنشست تا ابدالآباد. و بعد از آن منتظر است تا دشمنانش پای انداز او شوند. از آن رو که به یک قربانی، مُقدّسان را کامل گردانیده است تا ابدالآباد – آن دستخطی را که ضدّ ما و مُشتمل بر فرائض و به خلافِ ما بود محو ساخت و آن را به صلیب خود میخ زده از میان برداشت.

            من جانِ خود را می نهم تا آن را باز گیرم. کسی آن را از من نمی گیرد بلکه من خود آن را می نهم. قدرت دارم که آن را بنهم و قدرت دارم آن را باز گیرم – کسی محبت بزرگتر از این ندارد که جانِ خود را به جهتِ دوستان خود بدهد.

یوحنا 30:19 ؛ عبرانیان 2:12 ؛ یوحنا 4:17 ؛ عبرانیان 10: 10-14 ؛ کولسیان 14:2 ؛ یوحنا 10: 17-18 ؛ یوحنا 13:15

شامگاه

برگرفت و از آبهای بسیار بیرون کِشید.

            مرا از چاهِ هلاکت برآوَرد و از گلِ لَجَن. و پایهای مرا بر صخره گذاشته، قدمهایم را مُستحکم گردانید – شما را که در خطایا و گناهان مُرده بودید زنده گردانید. که در آنها قبل رفتار می کردید بر حسبِ دورۀ این جهان … همۀ ما نیز در شهواتِ جسمانی خود قبل از این زندگی می کردیم.

            ای خدا، فریادِ مرا بشنو و دعای مرا اجابت فرما. از اقصای جهان تو را خواهم خواند هنگامی که دلم بیهوش می شود – از شکمِ هاویه تضرّع نمودم و آواز مرا شنیدی. زیرا که مرا به ژرفی در دلِ دریاها انداختی و سیل ها مرا احاطه نمود؛ جمیع خیزآبها و موجهای تو بر من گذشت – به آتش و آب درآمدیم. پس، ما را به جای خُرّم بیرون آوردی – چون از آبها بگذری، من با تو خواهم بود و چون از نهرها (عبور نمائی)، تو را فرو نخواهند گرفت.

مزمور 16:18 ؛ مزمور 2:40 افسسیان 2: 1-3 ؛ مزمور 61: 1-2 ؛ یونس 2: 2-3 ؛ مزمور 12:66 ؛ اشعیا 2:43