بامداد

وساطتِ موت، صاحبِ قدرتِ موت … را تباه سازد.

            نجات دهندۀ ما عیسی مسیح که موت را نیست ساخت و حیات و بی فسادی را روشن گردانید به وسیلۀ انجیل – موت را تا ابدالآباد نابود خواهد ساخت و خداوند یهُوّه اشک ها را از هر چهره پاک خواهد نمود و عارِ قومِ خویش را از روی تمامی زمین رفع خواهد کرد زیرا خداوند گفته است.

            چون این فاسد بی فسادی را پوشید و این فانی به بقا آراسته شد، آنگاه این کلامی که مکتوب است به انجام خواهد رسید که مرگ در ظفر بلعیده شده است. ای موت، نیشِ تو کجا است و ای گور، ظفرِ تو کجا؟ نیشِ موت گناهست و قوتِ گناه شریعت. لیکن شکر خداراست که ما را به واسطۀ خداوند ما عیسی مسیح ظفر می دهد.

            خدا روح جُبن را به ما نداده است بلکه روح قُوت و محبت و تأدیب را – چون در وادی سایۀ موت نیز راه روم، از بدی نخواهم ترسید زیرا تو با من هستی. عصا و چوب دستی تو مرا تسلّی خواهد داد.

عبرانیان 14:2 ؛ دوم تیموتاوس 10:1 ؛ اشعیا 8:25 ؛ اول قرنتیان 15: 54-57 ؛ دوم تیموتاؤس 7:1 ؛ مزمور 4:23

شامگاه

سکنِ نور کدام است؟

            خدا نور است و هیچ ظُلمت در وی هرگز نیست – مادامی که در جهان هستم، نور جهانم.

            اگر گوئیم که با وی شراکت داریم، در حالی که در ظُلمت سلوک مینمائیم، دروغ میگوئیم و به راستی عمل نمی کنیم. لکن اگر در نور سلوک مینمائیم، چنان که او در نور است، با یکدیگر شراکت داریم و خون پسرِ او عیسی مسیح ما را از هر گناه پاک میسازد – پدر را … که ما را لایقِ بهرۀ میراثِ مُقدّسانِ در نور گردانیده است، و ما را از قدرتِ ظُلمت رهانیده، به ملکوتِ پسرِ محبتِ خود مُنتقل ساخت، که در وی فدیۀ خود یعنی آمرزش گناهانِ خویش را یافته ایم.

            جمیعِ شما پسرانِ نور و پسرانِ روز هستید، از شب و ظُلمت نیستیم – شما نورِ عالمید. شهری که بر کوهی بنا شود، نتوان پنهان کرد … همچنین بگذارید نورِ شما بر مردُم بتابد تا اعمالِ نیکوی شما را دیده، پدرِ شما را که در آسمان است تمجید نمایند.

ایوب 38: 19 ؛ اول یوحنا 1: 5 ؛ یوحنا 9: 5 ؛ اول یوحنا 1: 6-7 ؛ کولسیان 1: 12-14 ؛ اول تسالونیکیان 5: 5 ؛ متی 5: 14و16