بامداد

در محبت رفتار نمائید.

     به شما حُکمی تازه می دهم که یکدیگر را محبت نمائید چنانکه من شما را محبت نمودم؛ تا شما نیز یکدیگر را محبت نمائید – با یکدیگر به شدّت محبت نمائید زیرا که محبت کثرتِ گناهان را می پوشاند – محبت هر گناه را مستور می سازد.

     وقتی که به دعا بایستید، هر گاه کسی به شما خطا کرده باشد، او را ببخشید تا آنکه پدر شما نیز که در آسمان است خطایای شما را مُعاف دارد – دشمنان خود را محبت نمائید و احسان کنید و بدون اُمیدِ عوض قرض دهید – چون دشمنت بیفتد، شادی مکن و چون بلغزد، دلت وجد ننماید – بدی به عوض بدی و دشنام به عوض دشنام مدهید بلکه بر عکس؛ برکت بطلبید. زیرا که می دانید برای این خوانده شده اید تا وارث برکت شوید – اگر ممکن است، به قدرِ قوۀ خود با جمیعِ خلق به صلح بکوشید – با یکدیگر مهربان باشید و رحیم و همدیگر را عفو نمائید چنانکه خدا در مسیح شما را هم آمرزیده است.

     ای فرزندان، محبت را بجا آریم نه در کلام و زبان بلکه در عمل و راستی.

افسسیان 2:5 ؛ یوحنا 34:13 ؛ اول پطرس 8:4 ؛ امثال سلیمان 12:10 ؛ مرقس 25:11 ؛ لوقا 35:6 ؛ امثال سلیمان 17:24 ؛ اول پطرس 9:3 ؛ رومیان 18:12 ؛ افسسیان 32:4 ؛ اول یوحنا 18:3

شامگاه

     مسئولاتِ خود را به خدا عرض کنید.

     یا اَبا، پدر، همه چیز نزد تو ممکن است. این پیاله را از من بگذران لیکن نه به خواهشِ من بلکه به ارادۀ تو – خاری در جسمِ من داده شد … و در بارۀ آن از خداوند سه دفعه استدعا نمودم تا از من برود. مرا گفت: فیضِ من تو را کافی است زیرا که قوتِ من در ضعف کامل می گردد. پس، به شادیِ بسیار از ضعف های خود بیشتر فخر خواهم نمود.

     نالۀ خود را در حضور او خواهم ریخت – حَنّا … به تلخیِ جان نزد خداوند دعا کرد و زار زار بگریست. و نذر کرده، گفت: ای یهُوّه صبایوت، اگر فی الواقع به مُصیبتِ کنیز خود نظر کرده … اولادِ ذکوری به کنیزِ خود عطا فرمائی، او را تمامی ایّامِ عُمرش به خداوند خواهم داد … خداوند او را به یاد آورد.

     آنچه دعا کنیم، به طوری که می باید، نمی دانیم … میراثِ ما را برای ما خواهد برگزید.

فیلیپیان 6:4 ؛ مرقس 36:14 ؛ دوم قرنتیان 7:12-9 ؛ مزمور 2:142 ؛ اول سموئیل 9:1-11 و 19 ؛ رومیان 26:8 ؛ مزمور4:47