بامداد

مسیح که صورتِ خداست

     جلالِ خداوند مکشوف گشته، تمامیِ بشر آن را با هم خواهند دید.

     خدا را هرگز کسی ندیده است. پسر یگانه ای که در آغوشِ پدر است همان او را ظاهر کرد – کلمه جسم گردید و میان ما ساکن شد پُر از فیض و راستی و جلال او را دیدیم؛ جلالی شایستۀ پسرِ یگانۀ پدر.

     کسی که مرا دید، پدر را دیده است – فروغِ جلالش و خاتمِ جوهرش – خدا در جسم ظاهر شد.

     در وی فدیۀ خود یعنی آمرزشِ گناهانِ خویش را یافته ایم. و او صورتِ خدای نادیده است، نخست زادۀ تمامی آفریدگان – آنانی را که از قبل شناخت ایشان را نیز پیش معین فرمود تا بصورتِ پسرش متشکل شوند تا او نخستزاده از برادرانِ بسیار باشد.

     چنانکه صورت خاکی را گرفتیم، صورت آسمانی را نیز خواهیم گرفت.

دوم قرنتیان 4:4 ؛ اشعیا 5:40 ؛ یوحنا 18:1 ؛ یوحنا 14:1 ؛ یوحنا 14: 9 ؛ عبرانیان 3:1 ؛ اول تیموتاؤس 16:3 ؛ کولسیان 14:1-15 ؛ رومیان 29:8 ؛ اول قرنتیان 49:15

شامگاه

کمرِ مرا برای جنگ به قُوت بسته ای.

     چون ناتوانم، آنگاه توانا هستم – آسا یهُوّه خدای خود را خوانده گفت: ای خداوند، نُصرت دادن به زورآوران یا به بیچارگان نزد تو یکسان است. پس، ای یهُوّه خدای ما، ما را اعانت فرما زیرا که بر تو توکُل می داریم و به اسمِ تو به مقابلۀ این گروهِ عظیم آمده ایم. ای یهُوّه، تو خدای ما هستی. پس، مگذار که انسان بر تو غالب آید – یهوشافاط فریاد برآوَرد و خداوند او را اعانت نمود.

     به خداوند پناه بُردن بهتر است از توکُل نمودن بر آدمیان؛ به خداوند پناه بُردن بهتر است از توکُل نمودن بر امیران – پادشاه به زیادتیِ لشگر خلاص نخواهد شد و جبّار به بسیاریِ قُوت رهائی نخواهد یافت؛ اسب به جهت استخلاص باطل است و به شدّتِ قُوتِ خود کسی را رهائی نخواهد داد.

     ما را کُشتی گرفتن با خون و جسم نیست بلکه با ریاستها و قدرتها و جهاندارانِ این ظلمت، و با فوجهای روحانی شرارت در جایهای آسمانی. لهذا اسلحۀ تامِ خدا را بردارید.

مزمور 39:18 ؛ دوم قرنتیان 10:12 ؛ دوم تواریخ 12:14 ؛ دوم تواریخ 31:18 ؛ مزمور 118: 8-9 ؛ مزمور 33: 16-17 ؛ افسسیان 6: 12-13