بامداد

در مصیبت صابر

     خداوند است؛ آنچه در نظر او پسند آید بکند – اگر عادل می بودم، او را جواب نمی دادم؛ بلکه نزد داورِ خود استغاثه می نمودم – خداوند داد و خداوند گرفت؛ نام خداوند متبارک باد – آیا نیکوئی را از خدا بیابیم و بدی را نیابیم!

     عیسی بگریست – صاحب غم ها و رنج دیده … او غم های ما را بر خود گرفت و دردهای ما را بر خویش حمل نمود.

     هر که را خداوند دوست می دارد توبیخ می فرماید و هر فرزندِ مقبولِ خود را به تازیانه می زند … لکن هر تأدیب، در حال، نه از خوشی ها بلکه از دردها می نماید. اما در آخر میوۀ عدالت سلامتی را برای آنانی که از آن ریاضت یافته اند بار می آورد – به اندازۀ توانائیِ جلالِ او به قوّتِ تمام زورآور شوید تا صبرِ کامل و تحمل را با شادمانی داشته باشید – در جهان برای شما زحمت خواهد شد و لکن خاطر جمع دارید زیرا که من بر جهان غالب شده ام.

رومیان 12:12 ؛ اول سموئیل 18:3 ؛ ایوب 15:9 ؛ ایوب 21:1 ؛ ایوب 10:2 ؛ یوحنا 35:11 ؛ اشعیا 53: 3-4 ؛ عبرانیان 6:12 و 11 ؛ کولسیان 11:1 ؛ یوحنا 33:16

شامگاه

در وعدۀ خدا از بی ایمانی شک ننمود.

     به خدا ایمان آورید. زیرا که هر آینه به شما می گویم هر که بدین کوه گوید منتقل شده به دریا افکنده شُو و در دل خود شک نداشته باشد بلکه یقین دارد که آنچه گوید می شود، هر آینه هر آنچه گوید، بدو عطا شود. بنابراین، به شما می گویم: آنچه در عبادت سؤال می کنید یقین بدانید که آنرا یافته اید و به شما عطا خواهد شد – بدون ایمان تحصیلِ رضامندیِ او محال است زیرا هر که تقرّب به خدا جوید، لازم است که ایمان آوَرَد بر این که او هست و جویندگان خود را جزا می دهد.

     آن که وعده ها را پذیرفته بود پسر یگانۀ خود را قربانی می کرد. که به او گفته شده بود که نسل تو به اسحق خوانده خواهد شد. چون که یقین دانست که خدا قادر بر برانگیزانیدن از اموات است … یقین دانست که به وفای وعدۀ خود نیز قادر است.

     مگر هیچ امری نزد خداوند مشکل است؟! – نزد خدا همه چیز ممکن است – به خداوند گفتند: ایمانِ ما را زیاد کن.

رومیان 20:4 ؛ مرقس 22:11-24 ؛ عبرانیان 6:11 ؛ عبرانیان 17:11 ؛ رومیان 21:4 ؛ پیدایش 14:18 ؛ متی 26:19 ؛ لوقا 5:17