بامداد

شاگرد از مُعلّمِ خود افضل نیست.

     شما مرا اُستاد و آقا می خوانید و خوب می گوئید زیراکه چنین هستم.

     کافیست شاگرد را که چون اُستادِ خویش گردد و غلام را که چون آقای خود شود – اگر مرا زحمت دادند، شما را نیز زحمت خواهند داد. و اگر کلام مرا نگاه داشتند، کلام شما را هم نگاه خواهند داشت – من کلام تو را به ایشان دادم و جهان ایشان را دشمن داشت زیراکه از جهان نیستند همچنانکه من نیز از جهان نیستم .

     تفکُر کنید در او که مُتحمّل چنین مخالفتی بود که از گناهکاران به او پدید آمد مبادا در جانهای خود ضعف کرده خسته شوید. هنوز در جهادِ با گناه تا به حدِّ خون مقاومت نکرده اید.

     با صبر در آن میدان که پیش روی ما مُقرّر شده است بدویم. و به سوی پیشوا و کامل کنندۀ ایمان یعنی عیسی نگران باشیم که به جهتِ آن خوشی که پیش او موضوع بود بی حرمتی را ناچیز شمرده، مُتحمّلِ صلیب گردید و بدست راستِ تختِ خدا نشسته است – چون مسیح بحسبِ جسم برای ما زحمت کشید، شما نیز به همان نیّت مُسلح شوید.

متی 10: 24 ؛ یوحنا 13 : 13 ؛ متی 10 : 25 ؛ یوحنا 15 : 20 یوحنا 17 : 14 ؛ عبرانیان 12: 3-4 ؛ عبرانیان 12 : 1-2 ؛ اول پطرس 4 : 1

شامگاه

ای پسرم، دل خود را به من بده.

     کاش که دلی را مثلِ این داشتند تا از من می ترسیدند و تمامیِ اوامر مرا در هر وقت بجا می آوردند تا ایشان را و فرزندانِ ایشان را تا به ابد نیکو باشد.

     دلت در حضور خدا راست نمی باشد – زآن رو که تفکّرِ جسم دشمنیِ خدا است چونکه شریعتِ خدا را اطاعت نمی کند زیرا نمی تواند هم بکند. و کسانی که جسمانی هستند نمی توانند خدا را خوشنود سازند.

     اوّل خویشتن را به خداوند … دادند – (حزقیا) در هر کاری که … برای طلبیدنِ خدایِ خود اقدام نمود، آن را به تمامیِ دلِ خود به عمل آورد و کامیاب گردید.

     دلِ خود را به حفظِ تمام نگاه دار زیرا که مخرجهای حیات از آن است.

     آنچه کنید از دل کنید به خاطر خداوند – چون غلامانِ مسیح که ارادۀ خدا را از دل به عمل می آورند. و به نیّتِ خالص خداوند را بندگی می کنند نه انسان را – در طریقِ اوامر تو دوان خواهم رفت وقتی که دل مرا وُسعت دادی.

امثال سلیمان 23 : 26 ؛ تثنیه 5 : 29 ؛ اعمال رسولان 8 : 21 ؛ رومیان 8 : 7-8  ؛ دوم قرنتیان 8 : 5 ؛ دوم تواریخ 31 : 21 ؛ امثال سلیمان 4 : 23 ؛ کولسیان 3 : 23 ؛ افسسیان 6 : 6-7 ؛ مزمور 119 : 32