بامداد

من از آنِ محبوبِ خود هستم و اشتیاقِ وی بر من است.

     می دانم به کِه ایمان آوردم و مرا یقین است که او قادر است که امانتِ مرا تا به آن روز حفظ کند – یقین می دانم که نه موت و نه حیات و نه فرشتگان و نه رؤسا و نه قدرتها و نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده و نه بلندی و نه پستی و نه هیچ مخلوق دیگر قدرت خواهد داشت که ما را از محبت خدا که در خداوندِ ما مسیح عیسی است جدا سازد – هرکس را که به من داده ای حفظ نمودم که یکی از ایشان هلاک نشد.

     خداوند از قوم خویش رضامندی دارد – شادیِ من با بنی آدم می بود – از حیثیت محبت عظیم خود که با ما نمود – کسی محبتِ بزرگتر از این ندارد که جانِ خود را به جهتِ دوستانِ خود بدهد.

     به قیمتی خریده شدید. پس، خدا را به بدنِ خود تمجید نمائید – اگر زیست کنیم، برای خداوند زیست می کنیم و اگر بمیریم، برای خداوند می میریم. پس خواه زنده باشیم، خواه بمیریم، از آنِ خداوندیم.

غزل غزلها 7: 10 ؛ دوم تیموتاؤس 1: 12 ؛ رومیان 8 : 38-39 ؛ یوحنا 17 : 12 ؛ مزمور 149: 4 ؛ امثال سلیمان 8 : 31 ؛ افسسیان 2 : 4 ؛ یوحنا 15 : 13 ؛ اول قرنتیان 6 : 20 ؛ رومیان 14 : 8

شامگاه

از کتاب خداوند تفتیش نموده، مُطالعه کنید.

     پس، این سخنانِ مرا در دل و جانِ خود جا دهید و آنها را بر دستهای خود برای علامت ببندید. و در میان چشمان شما عصابه باشد – این کتابِ تورات از دهانِ تو دور نشود بلکه روز و شب در آن تفکّر کُن تا بر حسب هرآنچه در آن مکتوب است متوجه شده عمل نمائی. زیرا همچنین راهِ خود را فیروز خواهی ساخت و همچنین کامیاب خواهی شد.

     شریعتِ خدای وی در دلِ اوست. پس، قدمهایش نخواهد لغزید – به کلامِ لبهای تو خود را از راههای ظالم نگاه داشتم – کلامِ تو را در دلِ خود مخفی داشتم که مبادا به تو گناه ورزم.

     کلامِ انبیا را نیز مُحکمتر داریم که نیکو میکنید اگر در آن اهتمام کنید؛ مِثلِ چراغی درخشنده در مکانِ تاریک تا روز بشکافد و ستارۀ صبح در دلهای شما طلوع کند – به صبر و تسلّیِ کتاب امیدوار باشیم.  

اشعیا 34: 16 ؛ تثنیه 11: 18 ؛ یوشع 1: 8 ؛ مزمور 37: 31 ؛ مزمور 17: 4 ؛ مزمور 119: 11 ؛ دوم پطرس 1: 19 ؛ رومیان 15: 4