بامداد

عصیانت را از تو بیرون کردم و لباسِ فاخر به تو پوشانیدم.

     خوشا بحال کسی که عصیان او آمرزیده شد و گناهِ وی مستور گردید – جمیع ما مثل شخصِ نجس شده ایم – می دانم که در من یعنی در جسدم هیچ نیکوئی ساکن نیست زیرا که اراده در من حاضر است اما صورتِ نیکو کردن نی.

     همۀ شما که در مسیح تعمید یافتید، مسیح را در بر گرفتید – انسانیتِ کهنه را با اعمالش از خود بیرون کرده اید. و تازه را پوشیده اید که بصورتِ خالقِ خویش تا به معرفتِ کامل تازه می شود – نه با عدالتِ خود که از شریعت است … یعنی عدالتی که از خدا بر ایمان است.

     جامۀ بهترین را از خانه آورده، بدو بپوشانید – آن کتان عدالت های مُقدّسین است – در خداوند شادیِ بسیار می کنم و جانِ من در خدایِ خود وجد می نماید زیرا که مرا به جامۀ نجات مُلبّس ساخته، ردایِ عدالت را به من پوشانید.

زکریا 3 : 4 ؛ مزمور 32 : 1 ؛ اشعیا 64 : 6 ؛ رومیان 7: 18 ؛ غلاطیان 3 : 27  ؛ کولسیان 3 : 9-10 ؛ فیلیپیان 3 : 9  ؛ لوقا  15 : 22 ؛ مکاشفه 19 : 8 ؛ اشعیا 61 : 10

شامگاه

آن روز، آن را ظاهر خواهد نمود.

     پیش از وقت به چیزی حکم مکنید تا خداوند بیاید که خفایایِ ظلمت را روشن خواهد کرد و نیّتهای دلها را به ظهور خواهد آورد. آنگاه هر کس را مدح از خدا خواهد بود.

     تو چرا بر برادرِ خود حکم می کنی یا تو نیز چرا برادر خود را حقیر می شماری؟ زان رو که همه پیشِ مَسنَدِ مسیح حاضر خواهیم شد … پس، هر یکی از ما حساب خود را به خدا خواهد داد. بنابر این، بر یکدیگر حکم نکنیم.

     خدا رازهای مردم را داوری خواهد نمود بوساطتِ عیسی مسیح – پدر بر هیچکس داوری نمی کند بلکه تمامِ داوری را به پسر سپرده است … و بدو قدرت بخشیده است که داوری هم بکند زیرا که پسر انسان است.

     خدایِ عظیمِ جبار، که اسمِ تو یهُوّه صبایوت می باشد، عظیم المشورت و قوی العمل که چشمانت بر تمامی راههای بنی آدم مفتوح است تا به هر کس بر حسب راههایش و بر وفقِ ثمرۀ اعمالش جزا دهی.

اول قرنتیان 3 :13 ؛ اول قرنتیان 4 :5 ؛ رومیان 14 : 10 و 12-13 ؛رومیان 2 : 16  ؛ یوحنا 5 :21 و 26 ؛ ارمیا 32 : 18-19