بامداد

گوسفندانِ خود را نام به نام می خواند و ایشان را بیرون می برد.

     بنیادِ ثابت خدا قائم است و این مُهر را دارد که خداوند کسانِ خود را می شناسد و هرکه نامِ مسیح را خواند، از ناراستی کناره جوید – بسا در آن روز مرا خواهند گفت: خداوندا، خداوندا، آیا به نام تو نبوت ننمودیم و به اسم تو دیوها را اخراج نکردیم و به نام تو معجزات بسیار ظاهر نساختیم؟ آنگاه به ایشان صریحاً خواهم گفت که هرگز شما را نشناختم. ای بدکاران، از من دور شوید – خداوند طریقِ عادلان را می داند ولی طریقِ گناهکاران هلاک خواهد شد.

     اینک تو را بر کف دستهای خود نقش نمودم و حصارهایت دائماً در نظر من است – مرا مثلِ خاتم بر دلت و مثلِ نگین بر بازویت بگذار – خداوند نیکو است و در روزِ تنگی ملجا می باشد و مُتوکّلانِ خود را می شناسد.

     می روم تا برای شما مکانی حاضر کنم. و اگر بروم و از برای شما مکانی حاضر کنم، باز می آیم و شما را برداشته با خود خواهم بُرد تا جائی که من می باشم شما نیز باشید.

یوحنا 3:10 ؛ دوم تیموتاؤس 19:2 ؛ متی 7: 22-23 ؛ مزمور 6:1 ؛ اشعیا 16:49 ؛ غزل غزلها 6:8 ؛ ناحوم 7:1 ؛ یوحنا 14: 2-3

شامگاه

آنچه در قُوۀ او بود کرد.

     این بیوۀ فقیر از جمیع آنها بیشتر انداخت – هر که شما را از این رو که از آنِ مسیح هستید کاسه ای آب به اسم من بنوشاند، هر آینه به شما می گویم اجرِ خود را ضایع نخواهد کرد – هر گاه دلگرمی باشد، مقبول می افتد به حسب آنچه کسی دارد؛ نه به حسب آنچه ندارد.

     محبت را بجا آریم نه در کلام و زبان، بلکه در عمل و راستی – پس، اگر برادری یا خواهری برهنه و محتاج خوراک روزینه باشد. و کسی از شما بدیشان گوید به سلامتی بروید و گرم و سیر شوید لیکن مایحتاج بدن را بدیشان ندهد، چه نفع دارد؟ – هر که با برکت کارَد، با برکت نیز درو کند. اما هرکس به طوری که در دلِ خود اراده نموده است بکند؛ نه به حُزن و اضطرار زیرا خدا بخشندۀ خوش را دوست می دارد.

     چون به هر چیزی که مأمور شده اید عمل کردید، گوئید که غلامان بی منفعت هستیم زیرا که آنچه بر ما واجب بود بجا آوردیم.

مرقس 8:14 ؛ لوقا 3:21 ؛ مرقس 41:9 ؛ دوم قرنتیان 12:8 ؛ اول یوحنا 18:3 ؛ یعقوب 2: 15-16 ؛ دوم قرنتیان 9: 6-7 ؛ لوقا 17: 10