بامداد

      عیسی به دستِ روح به بیابان بُرده شد تا ابلیس او را تجربه نماید.

     او در ایّام بشرّیتِ خود چونکه با فریادِ شدید و اشک ها نزد او که به رهانیدنش از موت قادر بود تضرّع و دعای بسیار کرد و به سبب تقوای خویش مستجاب گردید. هر چند پسر بود، به مصیبتهائی که کشید اطاعت را آموخت. و کامل شده جمیع مطیعان خود را سببِ نجاتِ جاودانی گشت.

     رئیس کهنه ای نداریم که نتواند همدرد ضعفهای ما بشود بلکه آزموده شدۀ در هر چیز به مثال ما؛ بدون گناه.

     هیچ تجربه جز آنکه مناسب بشر باشد شما را  فرو نگرفت. اما خدا امین است که نمی گذارد شما فوق طاقت خود آزموده شوید. بلکه با تجربه مفرّی نیز می سازد تا یارایِ تحمُلِ آن را داشته باشید – فیض من تو را کافی است زیرا که قوت من در ضعف کامل می گردد.

متی 4 : 1 ؛ عبرانیان 5 : 7-9 ؛ عبرانیان 4 : 15 ؛ اول قرنتیان 10 : 13 ؛ دوم قرنتیان 12 : 9

شامگاه

پسر انسان آمد … تا خدمت کُند و جان خود را در راه بسیاری فدا سازد.

     هرگاه خون بُزها و گاوان و خاکسترِ گوساله چون بر آلودگان پاشیده می شود تا به طهارتِ جسمی مُقدّس می سازد، پس آیا چند مرتبه زیاده خونِ مسیح که به روحِ ازلی خویشتن را بی عیب به خدا گذرانید ضمیرِ شما را از اعمالِ مُرده طاهر نخواهد ساخت تا خدای زنده را خدمت نمائید!

     مثل برّه ای که برای ذبح می برند – جان خود را در راه گوسفندان مینهم … کسی آن را از من نمی گیرد بلکه من خود آن را می نهم. قدرت دارم که آن را بنهم و قدرت دارم آن را باز گیرم. این حکم را از پدرِ خود یافتم.

     جانِ جسد در خون است و من آن را بر مذبح به شما داده ام تا برای جانهای شما کفّاره کند زیرا خون است که برای جان کفّاره می کند – بدون ریختنِ خون آمرزش نیست.

     هنگامی که ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح در راه ما مُرد. پس، چقدر بیشتر الآن که به خونِ او عادل شمرده شدیم به وسیلۀ او از غضب نجات خواهیم یافت.

متی 20 : 28 ؛ عبرانیان 9 : 13-14 ؛ اشعیا 53 : 7 ؛ یوحنا 10 : 15و18 ؛ لاویان 17 : 11 ؛ عبرانیان 9 : 22 ؛ رومیان 5 : 8-9