بامداد

     ما دانسته و باور کرده ایم آن محبتی را که خدا با ما نموده است.

     خدا که در رحمانیت دولتمند است از حیثیتِ محبتِ عظیمِ خود که با ما نمود ما را نیز که در خطایا مُرده بودیم با مسیح زنده گردانید زیرا که محض فیض نجات یافته اید. و با او برخیزانید و در جایهای آسمانی در مسیح عیسی نشانید. تا در عالم های آینده دولتِ بینهایتِ فیض خود را به لطفی که بر ما در مسیح عیسی دارد ظاهر سازد.

     خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که به او ایمان آورد، هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد – او که پسر خود را دریغ نداشت بلکه او را در راه جمیع ما تسلیم نمود، چگونه با وی همه چیز را به ما نخواهد بخشید! – خداوند برای همگان نیکو است و رحمتهای وی بر همۀ اعمال وی است.

     ما او را محبت می نمائیم زیرا که او اوّل ما را محبت نمود.

     خوشابحال او که ایمان آوَرَد زیرا که آنچه از جانب خداوند به وی گفته شد به انجام خواهد رسید.

اول یوحنا 4 :16 ؛ افسسیان 2 : 4-7 ؛ یوحنا 3 : 16 ؛ رومیان 8 : 32 ؛ مزمور 145 : 9 ؛ اول یوحنا 4 : 19 ؛ لوقا 1 : 45

شامگاه

     در چیزهای بلند فکر مکنید بلکه با ذلیلان مُدارا نمائید.

     ای برادرانِ من، ایمانِ خداوندِ ما عیسی مسیح رب الجلال را با ظاهربینی مدارید … آیا خدا فقیران این جهان را برنگزیده است تا دولتمند در ایمان و وارث آن ملکوتی که به مُحبّانِ خود وعده فرموده است بشوند؟

     هرکس نفع خود را نجوید، بلکه نفع دیگری را – اگر خوراک و پوشاک داریم، به آنها قانع خواهیم بود. اما آنانی که می خواهند دولتمند شوند، گرفتار می شوند در تجربه و دام و انواعِ شهواتِ بی فهم و مُضّر که مردم را به تباهی و هلاکت غرق می سازند.

     خدا جُهال جهان را برگُزید تا حُکما را رُسوا سازد … و خسیسانِ دنیا و مُحقّران را خدا برگُزید؛ بلکه نیستیها را تا هستیها را باطل گرداند. تا هیچ بشری در حضور او فخر نکند.

     ای خداوند ، دلِ من مُتکبّر نیست و نه چشمانم برافراشته.

رومیان 12 : 16 ؛ یعقوب 2 : 1و5 ؛ اول قرنتیان 10 : 24 ؛ اول تیموتاؤس 6 : 8-9 ؛ اول قرنتیان 1 : 27-29 ؛ مزمور 131: 1