بامداد

به سینۀ عیسی تکیه می زد.

     مثل کسی که مادرش او را تسلّی دهد، همچنین من شما را تسلّی خواهم داد – بچّه های کوچک را نزد او آوردند تا ایشان را لمس نماید … پس ایشان را در آغوش کشید و دست بر ایشان نهاده، برکت داد.

     عیسی شاگردانِ خود را پیش طلبیده گفت: مرا بر این جماعت دل بسوخت زیرا که الحال سه روز است که با من می باشند و هیچ چیز برای خوراک ندارند و نمی خواهم ایشان را گرسنه برگردانم مبادا در راه ضعف کنند – رئیس کهنه . . . همدرد ضعفهای ما بشود – در محبت و حلمِ خود ایشان را فدیه داد.

     شما را یتیم نمی گذارم؛ نزد شما می آیم – آیا زن بچّۀ شیر خوارۀ خود را فراموش کرده بر پسرِ رحمِ خویش ترحم ننماید! اینان فراموش می کنند اما من تو را فراموش نخواهم نمود.

     برّه که در میان تخت است شبان ایشان خواهد بود و به چشمه های آبِ حیات ایشان را راهنمائی خواهد نمود و خدا هر اشکی را از چشمان ایشان پاک خواهد کرد.

یوحنا 13 :23 ؛ اشعیا 66 : 13 ؛ مرقس 10 : 13و 16 ؛ متی 15 : 32 ؛ عبرانیان 4: 15؛ اشعیا 63 : 9 ؛ یوحنا 14 : 18 ؛ اشعیا 49 : 15 ؛ مکاشفه 7 : 17

شامگاه

     عیسی مسیحِ عادل … کفّاره به جهتِ گناهان ما

     رویهای کروبیان به طرف تختِ رحمت باشد. و تختِ رحمت را بر روی تابوت بگذار و شهادتی را که به تو می دهم در تابوت بنه … با تو ملاقات خواهم کرد و … با تو سخن خواهم گفت.

     یقیناً نجاتِ او به ترسندگانِ او نزدیک است … رحمت و راستی با هم ملاقات کرده اند؛ عدالت و سلامتی یکدیگر را بوسیده اند.

     ای یاه، اگر گناهان را به نظر آوری، کیست ای خداوند که به حضور تو بایستد؟ لیکن مغفرت نزدِ تو است تا از تو بترسند … اسرائیل برای خداوند امیدوار باشند زیرا که رحمت نزد خداوند است و نزد اوست نجاتِ فراوان. و او اسرائیل را فدیه خواهد داد از جمیعِ گناهانِ وی.

     همه گناه کرده اند و از جلال خدا قاصر می باشند. و به فیضِ او مجاناً عادل شمرده می شوند به وساطت آن فدیه ای که در عیسی مسیح است. که خدا او را از قبل مُعیّن کرد تا کفّاره باشد به واسطۀ ایمان به وسیلۀ خونِ او تا آنکه عدالتِ خود را ظاهر سازد به سبب فرو گذاشتنِ خطایا.

اول یوحنا 2 : 1-2 ؛ خروج 25 : 20-22 ؛ مزمور 85 : 9-10 ؛ مزمور 130 : 3-4 و7-8 ؛ رومیان 3 : 23-25