بامداد

سلامتی برای شما می گذارم؛ سلامتی خود را به شما می دهم نه چنانکه جهان می دهد من به شما می دهم.

     دنیا و شهوات آن درگذر است – انسان در خیال رفتار می کند و محضِ بطالت مُضطرب می گردد؛ ذخیره می کند و نمی داند کیست که از آن تمتُّع خواهد بُرد – پس آن وقت چه ثمر داشتید از آن کارهائی که الآن از آنها شرمنده اید که انجام آنها مُوت است؟

     ای مرتاه، ای مرتاه، تو در چیزهای بسیار اندیشه و اضطراب داری. لیکن یک چیز لازم است و مریم آن نصیب خوب را اختیار کرده است که از او گرفته نخواهد شد.

     خواهش این دارم که شما بی اندیشه باشید.

     بدین چیزها به شما تکلّم کردم تا در من سلامتی داشته باشید. در جهان برای شما زحمت خواهد شد و لکن خاطر جمع دارید زیرا که من بر جهان غالب شده ام – اما خودِ خداوندِ سلامتی شما را پیوسته در هر صورت سلامتی عطا کناد – یهُوّه تو را برکت دهد و تو را محافظت نماید. یهُوّه روی خود را بر تو تابان سازد و بر تو رحمت کند. یهُوّه روی خود را بر تو برافرازد و تو را سلامتی بخشد.

یوحنا 27:14 ؛ اول یوحنا 17:2 ؛ مزمور 6:39 ؛ رومیان 21:6 ؛ لوقا 10: 41-42 ؛ اول قرنتیان 32:7 ؛ یوحنا 23:16 ؛ دوم تسالونیکیان 16:3 ؛ اعداد 6: 24-26

شامگاه

روح نیز ضعفِ ما را مدد می کند.

     تسلِی دهنده یعنی روح القدس … یا نمی دانید که بدنِ شما هیکلِ روح القدس است که در شما است که از خدا یافته اید؟ – خداست که در شما … فعل را به عمل ایجاد می کند.

     آنچه دُعا کنیم به طوری که می باید نمی دانیم. لیکن خودِ روح برای ما شفاعت می کند به ناله هائی که نمی شود بیان کرد. و او که تفحّص کنندۀ دلهاست فکر روح را می داند زیرا که او برای مُقدّسین بر حسبِ ارادۀ خدا شفاعت می کند.

     جَبَلّت ما را می داند و یاد می دارد که ما خاک هستیم – نیِ خورد شده را نخواهد شکست و فتیلۀ ضعیف را خاموش نخواهد ساخت.

     روح راغب است لیکن جسم ناتوان.

     خداوند شبان من است. محتاج به هیچ چیز نخواهم بود. در مرتعهای سبز مرا می خواباند. نزد آبهای راحت مرا رهبری می کند.

رومیان 26:8 ؛ یوحنا 26:14 ؛ اول قرنتیان 19:6 ؛ فیلیپیان 13:2 ؛ رومیان 8 :26-27 ؛ مزمور 14:103 ؛ اشعیا 3:42 ؛ متی 41:26 ؛ مزمور 23: 1-2