بامداد

زِهی عظمتِ احسانِ تو که برای ترسندگانت ذخیره کرده ای!

     از ایّام قدیم نشنیدند و استماع ننمودند و چشم خدائی را غیر از تو که برای مُنتظرانِ خویش بپَردازد ندید – چیزهائی را که چشمی ندید و گوشی نشنید و به خاطر انسانی خطور نکرد، یعنی آنچه خدا برای دوست داران خود مُهیّا کرده است. اما خدا آنها را به روح خود بر ما کشف نموده است – طریق حیات را به من خواهی آموخت. به حضور تو کمال خوشی است و به دست راست تو لذتها تا ابدالآباد.

     ای خدا، رحمت تو چه ارجمند است! بنی آدم زیر سایۀ بالهای تو پناه می برند. از چربی خانۀ تو شاداب می شوند. از نهر خوشیهایِ خود ایشان را می نوشانی.

     دینداری برای هر چیز مفید است که وعدۀ زندگی حال و آینده را دارد.

مزمور 19:31 ؛ اشعیا 4:64 ؛ اول قرنتیان 2: 9-10 ؛ مزمور 11:16 ؛ مزمور 36: 7-8 ؛ اول تیموتاوس 8:4

شامگاه

پسر خدا که چشمان او چون شعلۀ آتش … است.

     دل از همه چیز فریبنده تر است و بسیار مریض است. کیست که آن را بداند؟! من یهُوّه، تفتیش کنندۀ دل و آزمایندۀ کُرده ها هستم تا به هر کس بر حسب راههایش و بر وفق ثمرۀ اعمالش جزا دهم – چونکه گناهانِ ما را در نظر خود گذارده ای و خطایای ما را در نورِ رویِ خویش – خداوند رو گردانیده به پطرس نظر افکند … پس پطرس بیرون رفته زار زار بگریست.

     عیسی خویشتن را بدیشان مُؤتَمن نساخت زیرا که او همه را می شناخت … زیرا خود، آنچه در انسان بود می دانست – جَبَلّت ما را می داند و یاد می دارد که ما خاک هستیم – نیِ خورد شده را نخواهد شکست و فتیلۀ ضعیف را خاموش نخواهد ساخت.

     خداوند کسانِ خود را می شناسد – من شبان نیکو هستم و خاصان خود را می شناسم … گوسفندانِ من آوازِ مرا می شنوند و من آنها را می شناسم و مرا متابعت می کنند. و من به آنها حیات جاودانی می دهم و تا به ابد هلاک نخواهند شد و هیچکس آنها را از دست من نخواهد گرفت.

مکاشفه 18:2 ؛ ارمیا 17: 9-10 ؛ مزمور 8:90 ؛ لوقا 22: 61-62 ؛ یوحنا 2: 24-25 ؛ مزمور 14:103 ؛ اشعیا 3:42 ؛ دوم تیموتاؤس 19:2 ؛ یوحنا 10: 14 و27-28