بامداد

ای حبیبان، یکدیگر را محبت بنمائیم زیرا که محبت از خداست. و هر که محبت می نماید از خدا مولود شده است و خدا را می شناسد.

     محبت خدا در دلهای ما به روح القدس که به ما عطا شد ریخته شده است – روح بندگی را نیافته اید تا باز ترسان شوید بلکه روح پسر خواندگی را یافته اید که به آن ابّا، یعنی ای پدر، ندا می کنیم. همان روح بر روحهای ما شهادت می دهد که فرزندان خدا هستیم – آنکه به پسر خدا ایمان آوَرَد، در خود شهادت دارد.

     محبت خدا به ما ظاهر شده است به اینکه خدا پسر یگانۀ خود را به جهان فرستاده است تا به وی زیست نمائیم – که در وی به سبب خون او فدیه یعنی آمرزش گناهان را به اندازۀ دولت فیض او یافته ایم – تا در عالمهای آینده دولت بینهایت فیض خود را به لطفی که بر ما در مسیح عیسی دارد ظاهر سازد.

     ای حبیبان، اگر خدا با ما چنین محبت نمود، ما نیز می باید یکدیگر را محبت نمائیم.

اول یوحنا 7:4 ؛ رومیان 5:5 ؛ رومیان 8: 15-16 ؛ اول یوحنا 10:5 ؛ اول یوحنا 9:4 ؛ افسسیان 7:1 ؛ افسسیان 7:2 ؛ اول یوحنا 11:4

شامگاه

   عار دلِ مرا شکسته است.

     آیا این پسرِ نجّار نمی باشد؟ – مگر می شود که از ناصره چیزی خوب پیدا شود؟ – آیا ما خوب نگفتیم که تو سامری هستی و دیو داری! – به واسطۀ رئیس دیوها، دیوها را بیرون می کند – می دانیم که این شخص گناهکار است – گُمراه کنندۀ قوم است – این شخص کُفر می گوید – مردی پر خور و میگسار و دوست باجگیران و گناهکاران است.

     کافی است شاگرد را که چون استاد خویش گردد و غلام را که چون آقای خود شود.

     این ثواب است که کسی به جهت ضمیری که چشم بر خدا دارد در وقتی که ناحق زحمت می کشد دردها را متحمل شود. زیرا چه فخر دارد هنگامی که گناهکار بوده، تازیانه خورید و مُتحمل آن شوید؟ لکن اگر نیکو کار بوده، زحمت کشید و صبر کنید، این نزد خدا ثواب است. زیرا که برای همین خوانده شده اید. چونکه مسیح نیز برای ما عذاب کشید و شما را نمونه ای گذاشت تا در اثر قدمهای وی رفتار نمائید. که هیج گناه نکرد و مَکر در زبانش یافت نشد. چون او را دشنام می دادند، دشنام پس نمی داد و چون عذاب می کشید، تهدید نمی نمود. بلکه خویشتن را به داور عادل تسلیم کرد – اگر به خاطر نام مسیح رسوائی می کشید، خوشابحال شما.

مزمور 20:69 ؛ متی 55:13 ؛ یوحنا 46:1 ؛ یوحنا 48:8 ؛ متی 34:9 ؛ یوحنا 24:9 ؛ یوحنا 12:7 ؛ متی 3:9 ؛ متی 19:11 ؛ متی 25:10 ؛ اول پطرس 2: 19-23 ؛ اول پطرس 14:4