بامداد

       البته یهُوّه در این مکان است و من ندانستم.

     جائی که دو یا سه نفر به اسم من جمع شوند، آنجا در میان ایشان حاضرم – اینک من هر روزه تا انقضایِ عالم همراه شما می باشم – روی من خواهد آمد و تو را آرامی خواهد بخشید.

     از روح تو کُجا بروم و از حضور تو به کُجا بگریزم؟ اگر به آسمان صعود کنم، تو آنجا هستی و اگر در هاویه بستر بگسترانم، اینک تو آنجا هستی – یهُوّه می گوید: آیا من خدای نزدیک هستم و خدای دور نی؟ و خداوند می گوید: آیا کسی خویشتن را در جای مخفی پنهان تواند نمود که من او را نبینم؟ مگر من آسمان و زمین را مملو نمی سازم؟ کلام خداوند این است – اینک فلک و فلک الافلاک تو را گنجایش ندارد تا چه رسد به این خانه ای که من بنا کرده ام! – او که عالی و بلند است و ساکن در ابدیت می باشد و اسم او قُدّوس است چنین می گوید: من در مکان عالی و مُقدّس ساکنم و نیز با کسی که روح افسرده و متواضع دارد تا روح متواضعان را احیا نمایم و دل افسردگان را زنده سازم

پیدایش 16:28 ؛ متی 20:18 ؛ متی 20:28 ؛ خروج 14:33 ؛ مزمور 139: 7-8 ؛ ارمیا 23:23-24 ؛ اول پادشاهان 8: 27 ؛ اشعیا 15:57

شامگاه

      خود را از بتها نگاه دارید.

     ای پسرم، دل خود را به من بده – در آنچه بالا است تفکر کنید نه در آنچه بر زمین است.

     ای پسر انسان، این اشخاص بتهای خویش را در دلهای خود جای دادند و سنگِ مُصادمِ گناهِ خویش را پیش روی خود نهادند. پس آیا ایشان از من مسئلت نمایند! – اعضای خود را که بر زمین است مقتول سازید. زنا و ناپاکی و هوا و هوس و شهوتِ قبیح و طمع که بت پرستی است – آنانی که می خواهند دولتمند شوند، گرفتار می شوند در تجربه و دام و انواع شهواتِ بی فهم و مُضّر که مردم را به تباهی و هلاکت غرق می سازند. زیرا که طمع ریشۀ همۀ بدی ها است که بعضی چون در پی آن می کوشیدند از ایمان گمراه گشته خود را به اقسام دردها سُفتند. ولی تو ای مرد خدا، از اینها بگُریز.

     چون دولت افزوده شود، دل در آن مبندید – ثمرۀ من از طلا و زرِ ناب بهتر است و حاصلِ من از نقرۀ خالص.

     هر جا گنج تو است، دل تو نیز در آنجا خواهد بود – خداوند به دل می نگرد.

اول یوحنا 21:5 ؛ امثال سلیمان 26:23 ؛ کولسیان 2:3 ؛ حزقیال 3:14 ؛ کولسیان 5:3 ؛ اول تیموتاؤس 6: 9-11 ؛ مزمور 10:62 ؛ امثال سلیمان 19:8 ؛ متی 21:6 ؛ اول سموئیل 7:16