بامداد

شراکت در رنجهای وی

     کافی است شاگرد را که چون اُستادِ خویش گردد و غلام را که چون آقایِ خود شود.

     خوار و نزد مردمان مردود و صاحب غمها و رنج دیده و مثل کسی که رویها را از او بپوشانند و خوار شده که او را به حساب نیاوردیم – چونکه از جهان نیستید بلکه من شما را از جهان برگزیده ام، از این سبب جهان با شما دشمنی  میکند.

     انتظارِ مُشقتی کشیدم ولی نبود – در مُحاجّۀ اولِ من هیچکس با من حاضر نشد بلکه همه مرا ترک کردند.

     روباهان را سوراخها و مرغان هوا را آشیانه هاست لیکن پسر انسان را جای سر نهادن نیست – در اینجا شهری باقی نداریم بلکه آینده را طالب هستیم.

     با صبر در آن میدان که پیش روی ما مُقرّر شده است بدویم. و به سوی پیشوا و کامل کنندۀ ایمان یعنی عیسی نگران باشیم که به جهت آن خوشی که پیش او موضوع بود بی حُرمتی را ناچیز شمرده متحمل صلیب گردید و به دست راست تخت خدا نشسته است.

فیلیپیان 10:3 ؛ متی 25:10 ؛ اشعیا 3:53 ؛ یوحنا 19:15 ؛ مزمور 20:69 ؛ دوم تیموتاؤس 16:4 ؛ متی 20:8 ؛ عبرانیان 14:13 ؛ عبرانیان 12: 1-2

شامگاه

ایشان به وساطتِ خونِ برّه … غالب آمدند.

     کیست که بر برگزیدگان خدا مُدّعی شود؟ آیا خدا که عادل کننده است؟ کیست که بر ایشان فتوی دهد؟ آیا مسیح که مُرد؟ – خون است که برای جان کفّاره می کند – من یهُوّه هستم. آن خون علامتی برای شما خواهد بود بر خانه هائی که در آنها می باشید و چون خون را ببینم، از شما خواهم گذشت.

     هیچ قصاص نیست بر آنانی که در مسیح عیسی هستند.

     این سفید پوشان کیانند و از کجا آمده اند؟ … ایشان کسانی می باشند که از عذاب سخت بیرون می آیند و لباس خود را به خونِ برّه شست و شو کرده، سفید نموده اند.

     مر او را که ما را محبت می نماید و ما را از گناهان ما به خون خود شُست. و ما را نزد خدا و پدر خود پادشاهان و کهنه ساخت؛ او را جلال و توانائی باد تا ابدالآباد. آمین.

مکاشفه 11:12 ؛ رومیان 8: 33-34 ؛ لاویان 11:17 ؛ خروج 12: 12-13 ؛ رومیان 1:8 ؛ مکاشفه 7: 13-14 ؛ مکاشفه 1: 5-6