بامداد

  دست چپش در زیر سر من است و دست راستش مرا در آغوش می کَشَد.

     در زیر تو بازوهای جاودانی است – چون پطرس باد را شدید دید، ترسان گشت و مشرف به غرق شده فریاد برآورده گفت: خداوندا، مرا دریاب. عیسی بی درنگ دست آورده او را بگرفت و گفت: ای کم ایمان، چرا شک آوردی؟

     خداوند قدمهای انسان را مستحکم می سازد و در طریقهایش سرور می دارد. اگر چه بیفتد، افکنده نخواهد شد زیرا خداوند دستش را می گیرد.

     حبیب خداوند نزد وی ایمن ساکن می شود. تمامی روز او را مستور می سازد و در میان کتفهایش ساکن می شود – تمام اندیشۀ خود را به وی واگذارید زیرا که او برای شما فکر می کند – هر که  شما را لمس نماید مردمک چشم او را لمس نموده است.

     آنها تا به ابد هلاک نخواهند شد و هیچکس آنها را از دست من نخواهد گرفت. پدری که به من داد از همه بزرگتر است.

غزل غزلها 6:2 ؛ تثنیه 27:33 ؛ متی 14: 30-31 ؛ مزمور 37: 23-24 ؛ تثنیه 12:33 ؛ اول پطرس 8:5 ؛ زکریا 8:2 ؛ یوحنا 10: 28-29

شامگاه

این کیست که مثل صبح می درخشد و مانند ماه جمیل و مثل آفتاب طاهر و مانند لشگر بیرق دار مُهیب است؟

     کلیسای خدا را رعایت کنید که آن را به خون خود خریده است.

     مسیح هم کلیسا را محبت نمود و خویشتن را برای آن داد تا آن را به غُسلِ آب به وسیلۀ کلام طاهر ساخته، تقدیس نماید تا کلیسای مجید را به نزد خود حاضر سازد که لکّه و چین یا هیچ چیز مثل آن نداشته باشد بلکه تا مُقدّس و بی عیب باشد.

     علامتی عظیم در آسمان ظاهر شد. زنی که آفتاب را در بردارد … نکاح برّه رسیده است و عروسِ او خود را حاضر ساخته است. و به او داده شد که به کتان پاک و روشن خود را بپوشاند زیرا که آن کتان عدالت های مُقدّسین است – عدالت خدا که به وسیلۀ ایمان به عیسی مسیح است به همه و کُل آنانی که ایمان آورند.

     جلالی را که به من دادی به ایشان دادم.

غزل غزلها 10:6 ؛ اعمال رسولان 28:20 ؛ افسسیان 5 :25-27 ؛ مکاشفه 1:12 ؛ مکاشفه 19: 7-8 ؛ رومیان 22:3 ؛ یوحنا 22:17