بامداد

آنچه از شریعت محال بود چونکه به سبب جسم ضعیف بود – خدا پسر خود را در شبیه جسم، گناه و برای گناه فرستاده بر گناه در جسم فتوی داد.

     چون شریعت را سایۀ نعمتهای آینده است نه نفس صورت آن چیزها، آن هرگز نمی تواند هر سال به همان قربانی هائی که پیوسته میگذرانند تقرّب جویندگان را کامل گرداند. والا آیا گذرانیدن آنها موقوف نمی شد؟ – به وسیلۀ او هرکه ایمان آورد، عادل شمرده می شود از هر چیزی که به شریعت موسی نتوانستید عادل شمُرده شوید.

     چون فرزندان در خون و جسم شراکت دارند، او نیز همچنان در این هر دو شریک شد تا به وساطت مُوت، صاحب قدرت موت یعنی ابلیس را تباه سازد. و آنانی را که از ترس موت تمام عمر خود گرفتار بندگی می بودند آزاد گرداند. زیرا که در حقیقت فرشتگان را دستگیری نمی نماید بلکه نسل ابراهیم را دستگیری مینماید. از این جهت می بایست در هر امری مشابه برادران خود شود.

رومیان 3:8 ؛ عبرانیان 10: 1-2 ؛ اعمال رسولان 39:13 ؛ عبرانیان 2: 14-17   

شامگاه

همه گناه کرده اند و از جلال خدا قاصر می باشند.

     کسی عادل نیست یکی هم نی. نیکوکاری نیست یکی هم نی – مَردِ عادلی در دنیا نیست که نیکوئی ورزد و هیچ خطا ننماید – کسی که از زن زائیده شود چگونه پاک باشد!

     پس بترسیم مبادا با آنکه وعدۀ دخول در آرامی وی باقی می باشد، ظاهر شود که احدی از شما قاصر شده باشد.

     من به معصیت خود اعتراف می کنم و گناهم همیشه در نظر من است. اینک در معصیت سرشته شدم و مادرم در گناه به من آبستن گردید.

     خداوند … گناه تو را عفو نموده است که نخواهی مُرد – آنانی را که عادل گردانید ایشان را نیز جلال داد – همۀ ما چون با چهرۀ بی نقاب جلال خداوند را در آینه می نگریم، از جلال تا جلال به همان صورت متبدّل می شویم؛ چنانکه از خداوند که روح است – به شرطی که در ایمان بنیاد نهاده و قایم بمانید و جنبش نخورید از امید انجیل که در آن تعلیم یافته اید.

     رفتار بکنید به طور شایستۀ خدائی که شما را به ملکوت و جلال خود می خواند.

رومیان 23:3 ؛ رومیان 3: 10-12 ؛ جامعه 20:7 ؛ ایوب 4:25 ؛ عبرانیان 1:4 ؛ مزمور 51: 3 و 5 ؛ دوم سموئیل 13:12 ؛ رومیان 30:8 ؛ دوم قرنتیان 18:3 ؛ کولسیان 23:1 ؛ اول تسالونیکیان 12:2