بامداد

ای حبیبان، این یک چیز از شما مخفی نماند که یک روز نزد خدا چون هزار سال است و هزار سال چون یک روز. خداوند در وعدۀ خود تأخیر نمی نماید چنانکه بعضی تأخیر می پندارند.

     خداوند می گوید که افکار من افکار شما نیست و طریقهای شما طریقهای من نی. زیرا چنانکه آسمان از زمین بلند تر است همچنان طریقهای من از طریقهای شما و افکار من از افکار شما بلندتر می باشد و چنانکه باران و برف از آسمان می بارد و به آنجا بر نمی گردد بلکه زمین را سیرآب کرده … همچنان کلام من که از دهانم صادر گردد خواهد بود؛ نزد من بی ثمر بر نخواهد گشت بلکه آنچه را که خواستم به جا خواهد آورد و برای آنچه آن را فرستادم کامران خواهد گردید.

     خدا همه را در نافرمانی بسته است تا بر همه رحم فرماید … زهی عمق دولتمندی و حکمت و علم خدا؛ چقدر بعید از غوررسی است احکام او و فوق از کاوش است طریقهای وی.
دوم پطرس 3: 8-9 ؛ اشعیا 55: 8-11 ؛ رومیان 11: 32-33

شامگاه

مانند مشعلی که از میان آتش گرفته شود بودید.

گناهکارانی که در صهیون اند می ترسند و لرزه منافقان را فرو گرفته است. (و می گویند:) کیست از ما که در آتشِ سوزنده ساکن خواهد شد و کیست از ما که در نارهای جاودانی ساکن خواهد گردید؟ – در خود فتوای مُوت داشتیم تا بر خود توکل نکنیم بلکه بر خدا که مُردگان را بر می خیزاند که ما را از چنین مُوت رهانید و می رهاند و به او امیدواریم که بعد از این هم خواهد رهانید – مُزد گناه مُوت است اما نعمت خدا حیات جاودانی در خداوند ما عیسی مسیح.

افتادن به دستهای خدای زنده چیزی هولناک است – چون ترس خدا را دانسته ایم، مردم را دعوت می کنیم.

در فرصت و غیر فرصت مواظب باش – بعضی را از آتش بیرون کشیده برهانید.

نه به قدرت و نه به قوت، بلکه به روح من. قول یهُوّه صبایوت این است –  می خواهد جمیع مردم نجات یابند و به معرفت راستی گرایند.

عاموس 11:4 ؛ اشعیا 14:33 ؛ دوم قرنتیان 1: 9-10 ؛ رومیان 23:6 ؛ عبرانیان 31:10 ؛ دوم قرنتیان 11:5 ؛ دوم تیموتاؤس 2:4 ؛ یهودا 23 ؛ زکریا 6:4 ؛ اول تیموتاؤس