بامداد

هر که قُربانی تشکر را گذراند، مرا تمجید می کند.

     کلام مسیح در شما به دولتمندی و به کمال حکمت ساکن بشود و یکدیگر را تعلیم و نصیحت کنید به مزامیر و تسبیحات و سرودهای روحانی و با فیض در دلهای خود خدا را بسرائید و آنچه کنید، در قول و فعل، همه را به نام عیسی خداوند بکنید و خدای پدر را به وسیلۀ او شُکر کنید.

     خدا را به بدن خود تمجید نمائید.

     شما – کهانت ملوکانه … تا فضائل او را که شما را از ظلمت به نور عجیب خود خوانده است اعلام نمائید – شما … مثل سنگهای زنده بنا کرده می شوید به عمارت روحانی و کهانت مقدس تا قربانی های روحانی و مقبول خدا را به واسطۀ عیسی مسیح بگذرانید – پس به وسیلۀ او قربانی تسبیح را به خدا بگذرانیم یعنی ثمرۀ لبهائی را که به اسم او معترف باشند.

     جان من در خداوند فخر خواهد کرد. مسکینان شنیده شادی خواهند نمود. خداوند را با من تکبیر نمائید. نام او را با یکدیگر برافرازیم.

مزمور 23:50 ؛ کولسیان 3: 16-17 ؛ اول قرنتیان 20:6 ؛ اول پطرس 9:2 ؛ اول پطرس 5:2 ؛ عبرانیان 15:13 ؛ مزمور 34: 2-3

شامگاه

مرا بِکش تا در عقب تو بدوم.

     با محبت ازلی تو را دوست داشتم. از این جهت تو را به رحمت جذب نمودم – ایشان را به ریسمان های انسان و به بندهای محبت جذب نمودنم – و من اگر از زمین بلند کرده شوم، همه را به سوی خود خواهم کشید – اینک برّۀ خدا … همچنان که موسی مار را در بیابان بلند نمود، همچنین پسر انسان نیز باید بلند کرده شود تا هر که به او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.

     کیست برای من در آسمان؟ و غیر از تو هیچ چیز را در زمین نمی خواهم – ما او را محبت می نمائیم زیرا که او اول ما را محبت نمود.

     محبوب من مرا خطاب کرده گفت: ای محبوبه و ای زیبائی من، برخیز و بیا زیرا اینک زمستان گذشته و باران تمام شده و رفته است. گُلها بر زمین ظاهر شده و زمان الحال رسیده و آواز فاخته در ولایت ما شنیده می شود. درخت انجیر میوۀ خود را می رساند و مُوها گُل آورده، رایحۀ خوش می دهد. ای محبوبۀ من و ای زیبائی من، برخیز و بیا.

غزل غزلها 4:1 ؛ ارمیا 3:31 ؛ هوشع 4:11 ؛ یوحنا 32:12 ؛ یوحنا 36:1 ؛ یوحنا 3: 14-15 ؛ مزمور 25:73 ؛ اول یوحنا 19:4 ؛ غزل غزلها 2: 10-13