بامداد

خداوند تکیه گاه من بود.

     به درستی که ازدحام کوهها از تلّ ها باطل می باشد زیرا به درستی که نجات اسرائیل در یهُوّه خدای ماست – خداوند صخرۀ من است و ملجا و نجات دهندۀ من؛ خدایم صخرۀ من است که در او پناه می برم؛ سپر من و شاخ نجاتم و قلعۀ بلند من.

     ای سکنۀ صهیون، صدا را بر افراشته بسرای زیرا قدوس اسرائیل در میان تو عظیم است.

     فرشتۀ خداوند گرداگرد ترسندگان اوست. اردو زده ایشان را می رهاند. چون صالحان فریاد برآوردند، خداوند ایشان را شنید و ایشان را از همۀ تنگی های ایشان رهائی بخشید – خدای ازلی مسکن تو است و در زیر تو بازوهای جاودانی است – بنابراین ما با دلیری تمام می گوئیم: خداوند مدد کنندۀ من است و ترسان نخواهم بود؛ انسان به من چه می کند – کیست خدا غیر از یهُوّه و کیست صخره غیر از خدای ما؟ خدائی که کمر مرا به قوت بسته و راههای مرا کامل گردانیده است.

     به فیض خدا آنچه هستم، هستم.

مزمور 18:18 ؛ ارمیا 23:3 ؛ مزمور 2:18 ؛ اشعیا 6:12  ؛ مزمور 34: 7و17 ؛ تثنیه 27:33 ؛ عبرانیان 6:13  ؛ مزمور 18: 22و31 ؛ اول قرنتیان 10:15

شامگاه

جمیع ما مثل گوسفندان گمراه شده بودیم.

     اگر گوئیم که گناه نداریم، خود را گمراه می کنیم و راستی در ما نیست – کسی عادل نیست یکی هم نی. کسی فهیم نیست. همه گمراه و جمیعاً باطل گردیده اند.

     مانند گوسفندان گمشده بودید لکن الحال به سوی شبان و اُسقف جانهای خود برگشته اید – مثل گوسفند گمشده آواره گشتم. بندۀ خود را طلب نما زیرا که اوامر تو را فراموش نکردم.

     جان مرا بر می گرداند و به خاطر نام خود به راه های عدالت هدایتم می نماید.

     گوسفندان من آواز مرا می شنوند و من آنها را می شناسم و مرا متابعت می کنند. و من به آنها حیات جاودانی می دهم و تا به ابد هلاک نخواهند شد و هیچکس آنها را از دست من نخواهد گرفت.

     کیست از شما که صد گوسفند داشته باشد و یکی از آنها گم شود که آن نود و نُه را در صحرا نگذارد و از عقب آن گمشده نرود تا آن را بیابد؟!

اشعیا 6:53 ؛ اول یوحنا 8:1 ؛ رومیان 3: 10-12 ؛ اول پطرس 25:2 ؛ مزمور 176:119 ؛ مزمور 3:23 ؛ یوحنا 10: 27-28 ؛ لوقا 4:15