بامداد

هر که به خداوند توکُل نماید، خوشابحال او.

            (ابراهیم) در وعدۀ خدا از بی ایمانی شک ننمود بلکه قوی الایمان گشته، خدا را تمجید نمود. و یقین دانست که به وفای وعدۀ خود نیز قادر است – بنی یهودا چونکه بر یهُوّه خدای پدرانِ خود توکُل نمودند قوی گردیدند.

            خدا ملجا و قوّت ماست و مددکاری که در تنگیها فوراً یافت می شود. پس، نخواهم ترسید اگر چه جهان مُبدّل گردد و کوهها در قعرِ دریا به لرزش آید – به خداوند پناه بُردن بهتر است از توکُل نمودن بر آدمیان؛ به خداوند پناه بُردن بهتر است از توکُل نمودن بر امیران – خداوند قدمهای انسان را مُستحکم می سازد و در طریقهایش سُرور می دارد. اگر چه بیفتد، افکنده نخواهد شد زیرا خداوند دستش را می گیرد.

            بچشید و ببینید که خداوند نیکو است. خوشابحال شخصی که بدو توکُل میدارد. ای مُقدّسانِ خداوند، از او بترسید زیرا که ترسندگانِ او را هیچ کمی نیست.

امثال سلیمان 20:16 ؛ رومیان 4: 20-21 ؛ دوم تواریخ 18:13 ؛ مزمور 46: 1-2 ؛ مزمور 118: 8-9 ؛ مزمور 37: 23-24 ؛ مزمور 34: 8-9

شامگاه

            به سلامتی می خُسبم و به خواب هم می روم زیرا که تو فقط ای خداوند مرا در اطمینان ساکن می سازی.

            از خوفی در شب نخواهی ترسید … به پَرهای خود تو را خواهد پوشانید و زیرِ بالهایش پناه خواهی گرفت – مثل مرغی که جوجه های خود را زیر بالِ خود جمع می کند – او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورَد. او که حافظِ توست نخواهد خوابید. اینک او که حافظِ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود. خداوند حافظِ تو می باشد. خداوند به دست راستت سایۀ تو است.

            در خیمۀ تو ساکن خواهم بود تا ابدالآباد. زیر سایۀ بالهای تو پناه خواهم بُرد – تاریکی نیز نزد تو تاریک نیست و شب مثل روز روشن است و تاریکی و روشنائی یکی است.

            او که پسرِ خود را دریغ نداشت، بلکه او را در راه جمیعِ ما تسلیم نمود، چگونه با وی همه چیز را به ما نخواهد بخشید؟ – شما از مسیح و مسیح از خدا می باشد – بر او توکل نموده، نخواهم ترسید.

مزمور 8:4 ؛ مزمور 5:91 و4 ؛ متی 37:23 ؛ مزمور 121: 3-5 ؛ مزمور 4:61 ؛ مزمور 12:139 ؛ رومیان 32:8 ؛ اول قرنتیان 23:3 ؛ اشعیا 2:12