ماه سوم – روز بیست و هفتم 

بامداد

کارندۀ عدالت مزد حقیقی را تحصیل می کند.

بعد از مدت مدیدی آقای آن غلامان آمده از ایشان حساب خواست. پس آن که پنج قنطار یافته بود پیش آمده پنج قنطار دیگر آورده گفت: خداوندا، پنج قنطار به من سپردی؛ اینک پنج قنطار دیگر سود کردم. آقای او به وی گفت: آفرین غلام نیک متدین. بر چیزهای اندک امین بودی؛ تو را بر چیزهای بسیار خواهم گماشت. به شادی خداوند خود داخل شو.

لازم است که همۀ ما پیش مَسنَد مسیح حاضر شویم تا هر کس اعمال بدنی خود را بیابد به حسب آنچه کرده باشد چه نیک چه بد.

به جنگ نیکو جنگ کرده ام و دورۀ خود را به کمال رسانیده، ایمان را محفوظ داشته ام. بعد از این تاج عدالت برای من حاضر شده است که خداوندِ داورِ عادل در آن روز به من خواهد داد.

به زودی می آیم. پس آنچه داری حفظ کن مبادا کسی تاج تو را بگیرد.

امثال سلیمان 18:11 ؛ متی 25: 19-21 ؛ دوم قرنتیان 10:5 ؛ دوم تیموتاؤس 4: 7-8 ؛ مکاشفه 11:3

شامگاه

خدا امین است.

خدا انسان نیست که دروغ بگوید و از بنی آدم نیست که به ارادۀ خود تغئیر بدهد. آیا او سخنی گفته باشد و نکند یا چیزی فرموده باشد و استوار ننماید؟ – خداوند قسم خورد و تغئیر اراده نخواهد داد.

چون خدا خواست که عدم تغئیر ارادۀ خود را به وارثان وعده به تأکید بیشمار ظاهر سازد، قسم در میان آورد تا به دو امر بی تغئیر که ممکن نیست خدا در آنها دروغ گوید تسلّی قوی حاصل شود برای ما که پناه بردیم تا به آن امیدی که در پیش ما گذارده شده است تمسک جوئیم – پس کسانی نیز که بر حسب ارادۀ خدا زحمت کشند، جانهای خود را در نیکوکاری به خالق امین بسپارند.

می دانم به کِه ایمان آوردم و مرا یقین است که او قادر است که امانت مرا تا به آن روز حفظ کند – امین است دعوت کنندۀ شما که این را هم خواهد کرد – چندان که وعده های خدا است، همه در او بلی و از این جهت در او امین است تا خدا از ما تمجید یابد.

اول قرنتیان 13:10 ؛ اعداد 19:23 ؛ عبرانیان 21:7 ؛ عبرانیان 6: 17-18 ؛ اول پطرس 19:4 ؛ دوم تیموتاؤس 12:1 ؛ اول تسالونیکیان 24:5 ؛ دوم قرنتیان 20:1